LITA FORD: “Time Capsule”

Η θυμωμένη φωνή του Chris Holmes (ex W.A.S.P.), πρώην συντρόφου της Lita, που ψάχνει τα κλειδιά για το “Ford” του, μένει πίσω καθώς η πρώην Runaway έχει ήδη φουλάρει τις μηχανές για την επιστροφή στην ‘”κάψουλα του χρόνου”, σε ένα μάλλον αχρείαστο intro του άλμπουμ.

Δυο βαλίτσες με αναλογικές ταινίες που μετά από δεκαετίες ταξίδεψαν από την Καραϊβική στο Los Angeles, ζωντάνεψαν μετά την ανάλογη επεξεργασία ενώ η Lita έτρωγε τα νύχια της και προσευχόταν να δουλέψουν.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με το μουσικό ημερολόγιο μιας εποχής στα 80’s με πλήθος επώνυμων μουσικών να “παρτάρουν” ανελέητα και να συμμετέχουν δεξιά κι αριστερά, μέσα στη γενική χαλαρότητα. Πολλά γνώριμα ονόματα συμμετέχουν σε αυτή την επιλογή ακυκλοφόρητων ηχογραφήσεων από τότε. Ο πολύς Billy Sheehan στο μπάσο, ο Rodger Carter στα ντραμς, ο Dave Navarro, που οδηγήθηκε με τη “βία” να παίξει μαντολίνο στο “Killing kind”, οι Rick Nielsen και Robin Zander από τους Cheap Trick και o Gene Simmons, είναι κάποιοι από τους επώνυμους καλεσμένους.

Είναι δύσκολο να ξεχάσουμε και τη συμμετοχή του Jeff Scott Soto στα φωνητικά στο “Where will i find my heart tonight”, που είναι από τις πιο αξιομνημόνευτες συνθέσεις αυτής της συλλογής. Γιατί, εδώ που τα λέμε, η χαλαρότητα της κατάστασης είναι δύσκολο να κρυφτεί. Κι αν μέχρι το αλήτικο “Rotten to the core”, κρατιούνται κάπως τα προσχήματα, με το “War of the angels” να αποτελεί την κορυφαία στιγμή του δίσκου, αμέσως μετά το επίπεδο πέφτει αισθητά. Δυο απανωτά instrumental, μάλλον ανέμπνευστα κι άλλα τρία πολύ μετριότερα τραγούδια σε σύγκριση με τα πρώτα της συλλογής ολοκληρώνουν το δίσκο και το νοσταλγικό ταξίδι της Lita σε ενδοξότερες, για το μελωδικό hard, εποχές. Η μουσική είναι όπως την ξέρουμε κι εύκολα τη φανταζόμαστε όλοι με βάση τα δείγματά της, ιδιαίτερα από εκείνα τα χρόνια, μόνο σίγουρα λιγότερο απαιτητική.

Αυτή βέβαια είναι η ζωή της κυρίας Ford και το δικό της ημερολόγιο κι όσο κι αν σημαίνουν πολλά για την ίδια, για τους περισσότερους από μας μια βόλτα περιέργειας, περισσότερο λόγω πολλών γνωστών καλεσμένων, μοιάζει παραπάνω από αρκετή.

442

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…