BARBARIAN: “Cult of the Empty Grave”

Το metal δεν ειναι πυρηνική φυσική. Κάποιες φορές βέβαια μπορεί να γίνει αρκετά σύνθετο αλλά κατά βάση ιδρώτα και σπέρμα χρειάζεται.

Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Αν ξυπνάς με Dream Theater και την πέφτεις με  Porcupine Tree, τότε κατά πάσα πιθανότητα ούτε οι ίδιοι οι Barbarian θέλουν να τους ακούσεις, μιας και είσαι εχθρός των true καταστάσεων, άρα πιθανώς μελλοθάνατος διά αποκεφαλισμού. Το πολύ πολύ να επιλέξεις αν το όπλο θα είναι σπαθί ή πέλεκυς. Αν δεν ακούς καθόλου metal τότε θα σε ανταμώσουν και οι λοιποί συγγενείς σου. 

Τρίτος δίσκος λοιπόν για τους Ιταλούς cult metallers Barbarian και πρώτος κάτω από τη σκεπή της Hells Headbangers. Προσωπικά έβγαλα τρελές γούστες με το “Cult of the Empty Grave”. Τσαμπουκάς, απλότητα και μια in your face αισθητική διακατέχει και τα επτά κομμάτια που απαρτίζουν τούτο το πόνημα. Παλιομοδίτικος αλλά ταυτόχρονα φρέσκος καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα με το headbanging να πέφτει σύννεφο. Κοντά στα 38 λεπτά η διάρκεια, δηλαδή όσο ακριβώς πρέπει. Metal δίσκος είναι, όχι συλλογή summer hits του 2015.      

Μουσικά, το “Cult of the Empty Grave” πατάει στα 80s και σε μπάντες όπως τους πρώιμους Running Wild και τους Manowar από τη μία πλευρά και τους Venom από την άλλη, με τα φωνητικά ένα σκαλοπάτι πιο brutal. Bewitched η φάση κι αυτό μας φτιάχνει πολύ θα έλεγα. Συνθετικά η μπάντα ξέρει το παραμύθι καλά κι έχει όλα όσα χρειάζεται για να αποτυπώσει αυτό που θέλει. Ενδιαφέροντα riff με τα σόλο να υστερούν κάπως αλλά όχι σε βαθμό που να δημιουργεί πρόβλημα. Στιχουργικά φτάνει μια ματιά στους τίτλους των κομματιών. “Whores of redemption”, “Bone knife” και “Absolute metal” δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Μόλις ακουώ ξανά το δίσκο και προς το τέλος του ομώνυμου κομματιού σκάει κι ένα ουγκ αλά Celtic Frost. Έτσι για τη cult-ίλα.

Δεν μπορώ να μην αναφέρω την ψιλοκλοπή στο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, καθώς το “Bridge Burner” πραγματικά έχει πάρει την εισαγωγή του “Thor” των Manowar αλλά οκ, συγχωρεμένοι. Παίδες, πιστεύω όλοι έχουμε καταλάβει τι παίζει με τούτο το album. Όσοι πιστοί να μην τολμήσετε να το αγνοήσετε.

449