Ώπα! Καλά ξεκινήσαμε με πομπώδες ήχο, αργό και στακάτο.
Δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά για τους Ιταλούς (από τη Ραβέννα) Void of Sleep και με συνωμοσιακού περιεχομένου τιτλοφορημένο album.
Μόνο ο όρος progressive doom θα μπορούσε να συνοψίσει το συνονθύλευμα βαρέων και ψυχεδελικών γκρουβάτων ρυθμών των Void of Sleep, οι οποίοι με το εξώφυλλο με είχαν προδιαθέσει για κάτι που θα πέταγα στα άχρηστα.
Αντιθέτως λοιπόν, τους άκουσα, αφού ξεβούλωσα καλά τα αυτιά μου, κάθισα να ξεκαθαρίσω το τι γίνεται σε αυτό το δημιούργημα.
Ενώ ακούς βαριούς ρυθμούς που συνάδουν με τους συμπατριώτες τους Ufomammut, τσουπ γίνονται Leprous οι τύποι, και εκεί που τα φωνητικά είναι θεατρικά, παρ’ τα στη μάπα τα σκληρά. Αλλά με τόσο όμορφο τρόπο, που θες να κάνει rewind και να ξανακούσεις πως γένεν ατό.
Σίγουρα, δεν είναι ο δίσκος της χρονιάς αλλά είναι μια προσπάθεια να γίνει κάτι διαφορετικό!
Αξίζουν μεγάλης προσοχής, μιας που έχουν, πιστεύω λαμπρό μέλλον!
502 
