Κλείνοντας μια δεκαετία στην extreme σκηνή του Λονδίνου, οι De Profundis κυκλοφορούν το πιο τεχνικό τους album, όχι όμως το καλύτερο.
Μελωδικό death metal βουτηγμένο στο progressive, το οποίο είναι το καλύτερο δυνατό κομμάτι που έχουν να επιδείξουν οι Βρετανοί στο παρόν δίσκο. Διότι οι ωμές death στιγμές του album, ναι μεν ακούγονται ψαρωτικές συν cult ακούσματα συν ιδιαίτερα blackened με όμορφο τρόπο, όμως όχι απλά δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικά νέο, αλλά αναλώνονται σε κορεσμένες μουσικές περασμένης δεκαετίας.
Στις progressive στιγμές είναι όμως η σειρά της μπάντας να αποδείξει πόσο πραγματικά δεμένη είναι μεταξύ της και πόσο καλές συνθέσεις μπορεί να παράξει αν δουλέψει σοβαρά. Τα riffs του δίσκου σκίζουν, τα solos τα σπάνε, οι κιθάρες είναι δαιμονισμένες και τα drums σείονται σαν κανόνια. Plus, η παραγωγή του album είναι ιδιαιτέρως προσεγμένη.
Απ’ ότι δείχνει το “Kingdom of the Blind”, οι De Profundis θα διαπρέψουν αν ακολουθήσουν περισσότερο τεχνικές και progressive οδούς, καθώς η βαρύτητα που δίνουν στο death και τις πιο extreme… καταστάσεις συνιστά ότι χρειάζονται δημιουργικό διάλειμμα.
552 
