Μετά από ένα άκρως θεατρικό -και για ορισμένους θεατρινίστικο- album οι Nightwish κυκλοφορούν το όγδοο album τους με την φωνή των After Forever και ReVamp.
Με την είσοδο της Floor Jansen στις τάξεις των Nightwish είχαμε προφανώς ένα περισσότερο γνώριμο… βιογραφικό από την προηγούμενη “νέα” τραγουδίστρια του συγκροτήματος. Η Ολλανδή είναι σίγουρα πιο opera-friendly από την Anette Olzon, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει το συγκρότημα πίσω στην μουσική που τους προκάλεσε τεράστια επιτυχία. Το “Endless Forms Most Beautiful” παρόλα αυτά δεν κάνει κάτι τέτοιο, προτιμώντας τελικά να ακολουθήσει την μουσική του προκατόχου του.
Το “Imaginaerum” και η soundtrack φιλοσοφία του αφήνει στο νέο δίσκο των Nightwish το κουσούρι να δίνει την εντύπωση ενός ατελείωτου Déjà vu από το κομμάτι “Storytime”. Με περισσότερο χαρακτηριστικά παραδείγματα το πρώτο και το τελευταίο κομμάτι του album –το “Shudder Before the Beautiful” και το 24ων λεπτών “The Greatest Show on Earth”- το riff του πρώτου single του προηγούμενου δίσκου τους δείχνει ολοφάνερα ότι στοιχειώνει τον όλο και πιο εκκεντρικό Tuomas Holopainen.
Η επιλογή της μπάντας να συνεχίσει στο ηχητικό μονοπάτι του “Imaginaerum” δεν είναι κακή, τουλάχιστον όχι όσο η εκτέλεση του σχεδίου. Τα τραγούδια στερούνται ταυτότητας και ιδιαίτερης ποιότητας με λίγες εξαιρέσεις (όπως “Elan”, “Our Decades in the Sun” και “Edema Ruh”).
Παρόλα αυτά, τα τυπικά του δίσκου -δηλαδή απόδοση κάθε ενός από τα μέλη- παίρνουν άριστα, αλλά μόνο και μόνο επειδή έχουν αριστεύσει με τη διαχρονική επανάληψη του συγκεκριμένου μοτίβου μουσικής. Η δε Jansen δεν φάνηκε ιδιαιτέρως εκμεταλλεύσιμη καθώς το τραγούδι της σε σημεία είναι ιδιαίτερα υποτονικό και ουδέτερο. Οι στιγμές που ζόρισε λιγάκι παραπάνω τις φωνητικές της χορδές, πάντα με όριο και… εγκράτεια, είναι αξιοθαύμαστες όσο και υπερβολικά λιγοστές.
Το “Endless Forms Most Beautiful” συνεχίζει το παραμυθένιο mode από μεριάς Nightwish, με κομμάτια που δεν ξεφεύγουν από την ασφαλή ζώνη του “Imaginaerum”. Το folk στοιχείο γίνεται όλο και εντονότερο και οι όποιες επικές στιγμές λιγοστεύουν. Μια μέτρια κυκλοφορία από μια μπάντα που μόνο από το όνομα της χτίζει ανυπομονησία για την εκάστοτε επόμενη κίνηση της. Μέχρι πότε θα τα καταφέρνει;
462 
