Όταν είδα στο inbox μου τη λέξη Ultraviolence προς στιγμήν ενθουσιάστηκα, αλλά μετά πρόσεξα την παύλα και αντιλήφθηκα ότι δεν πρόκειται για επιστροφή στη δισκογραφία του γνωστού σχήματος του Jonathan Casey αλλά για κάτι τελείως διαφορετικό.
Και μετά είδα και το εξώφυλλο με το γνωστό φωσφοριζέ στυλ λογότυπο και αντίστοιχη θεματολογία και αντελήφθην την φάση.
Παραληρήματος αρχή: Ανέκαθεν συμπαθούσα μπάντες τύπου Municipal Waste, Toxic Holocaust, F.K.Ü. και τα συναφή, πίστευα ότι μια σκηνή χρειάζεται πάντα μια καλή δόση ρετρομογγολισμού που λειτουργεί σαν σημείο αναφοράς και μουσικό καθαρτικό παράλληλα με το κομμάτι της σκηνής που εξελίσσεται. Η λέξεις κλειδί εδώ είναι “δόση” και “παράλληλα”. Για κάποιο λόγο στην σημερινή θρας κοινότητα η κατάσταση έχει ξεφύγει, ξαφνικά είναι σαν να έχουν διαγραφεί 20 χρόνια μουσικής, συγκροτήματα όπως οι The Haunted, Dearly Beheaded, Darkane και η καταπληκτική Eric Forest περίοδος των Voivod είναι σαν να μην έχουν υπάρξει ποτέ, έχει επέλθει ένας μαζικός μουσικός αταβισμός και το απανταχού θρας κοινό και το 90% των συγκροτημάτων δεν έχουν περάσει ποτέ τα 80s. Εμένα προσωπικά μου βρωμάει το ψάρι, αλλά μπορεί και να είμαι παράξενος. Παραληρήματος τέλος.
To the roast, το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνεις για τους Ιταλούς Ultra-Violence είναι ότι είναι θρας Οπαδοί, το Ο κεφαλαίο. Κάθε κομμάτι του “Deflect the Flow” θα μπορούσε να ανήκει και σε διαφορετική κλασσική θρας μπάντα, κατά κύριο λόγω της Bay Area πεποιθήσεως αλλά και με κάποιες ευχάριστες (και σπάνιες πλέον στο είδος, κοίτα να δεις γυρίσματα) στιγμές Σουηδίλας. Testament, Dark Angel, Exodus, όλη η παρέα είναι εδώ, οπότε αν μπορείς να πεις κάτι για τους μακαρονάδες, είναι ότι δεν είναι μονότονοι και στεγνοί κλώνοι μιας μπάντας, μάλλον σαν ποτ-πουρί με μοντέρνα συσκευασία καταλήγει η φάση. Από παραγωγή μας τα λένε μια χαρά, εκτελεστικά το’ χουνε άνετα, υπάρχει κάποιος λόγος να μην επενδύσεις σε αυτούς;
Και εδώ κτυπάει η σκληρή πραγματικότητα. Όσο καλοί και να είναι, άμα έχεις ήδη στην δισκοθήκη τα ινδάλματα τους, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να έχεις και αυτούς, εκτός και αν είσαι κάποιου είδους θρας συλλέκτης. Στην καλύτερη είναι ένα καλό σύγχρονο intro στο είδος για κάποιον που δεν έχει ιδιαίτερη επαφή και θέλει μια γεύση πριν βουτήξει στα βαθιά, αλλά και έτσι να είναι νομοτελειακά κάποια στιγμή θα αγοραστούν και τα μεγαθήρια και το “Deflect the Flow” θα μείνει να μαζεύει σκόνη. Μετά χαράς θα τους έβλεπα ζωντανά, που είναι και το “εντός έδρας” του ιδιώματος, αλλά συγγνώμη παίδες, το δισκάκι δεν με βλέπω να το παίρνω, κανένα ραφτό άμα παίζει έτσι για ενίσχυση.
488 
