Καταρχάς, θα ήθελα ειλικρινά να συγχαρώ τα παιδιά της διοργάνωσης, τόσο για την ίδια τη διοργάνωση που πραγματοποιείται πιστά επί τέσσερα συναπτά έτη, όσο και για την οργανωτικότητα και τον προγραμματισμό του fest, καθώς αυτό ξεκίνησε, με μια αμελητέα καθυστέρηση στις 21:15, και έληξε αισίως περί τις 00:45. Εύχομαι το fest να συνεχίσει διατηρώντας αυτό το επίπεδο και τα επόμενα χρόνια.
Τον άχαρο, για τα συναυλιακά δεδομένα της χώρας τούτης, ρόλο να ανοίξουν το DEFCON 5, ανέλαβαν οι WORD IS BOND. Βλέποντας κανείς τον κόσμο που είχε εισέλθει στο An Club, μέχρι εκείνη την ώρα, για να παρακολουθήσει τα εν λόγω παλληκάρια, θα υπέθετε ότι το fest είχε ισχνή προσέλευση, πράγμα που εν τέλει δε συνέβη.
Ανεξαρτήτως προσελεύσεως οι WIB απέδωσαν, με όλο τον τσαμπουκά που έπρεπε, το beatdown μεταλλοειδές hardcore τους. Με εμφανείς επιρροές από συγκροτήματα όπως οι SICK OF IT ALL και KNUCKLEDUST, οι Αθηναίοι εκτελούν το 25-λεπτο set τους με ακρίβεια και πάθος, εναλλάσσοντας ενίοτε γρήγορα thrashy riff με τα κατά κόρον βαριά beatdown σημεία τους.
Εν απουσία του δεύτερου τραγουδιστή τους (λόγω σοβαρότατων οικογενειακών προβλημάτων), ο lead vocalist Νίκος μοιράζεται τα φωνητικά με τον μπασίστα Μάριο. Κλείνουν το set τους αφιερώνοντας το τελευταίο κομμάτι, “Athens”, σε όσους παλεύουν. Σίγουρα οι απανταχού οπαδοί του beatdown hardcore θα ήταν καλό να αναμένουν το επερχόμενο ντεμπούτο τους.
Το skate punk κουαρτέτο των Flipstar παίρνει τη σκυτάλη από τους WIB μπαίνοντας με το σύντομο “Coming Home”, εισαγωγικό κομμάτι του τελευταίου πονήματος τους “Sweet Sally Toe”.
Με σαφείς καταβολές στο μελωδικό καλιφορνέζικο punk/hardcore των 90’s (βλέπε NOFX, Pennywise κ.τ.λ.) και έχοντας πάρει το rhythm section των άλλοτε ανερχόμενων και πλέον ανενεργών, Middle Fingers High, περαιώνουν με χαρακτηριστική άνεση τα κομμάτια του LP τους “Back to Basics”(2012) και του πιο πρόσφατου EP τους “Sweet Sally Toe”(2013).
Γκαζομένοι ρυθμοί, θορυβώδεις κιθάρες και καλοστημένα χορωδιακά φωνητικά και από τα τέσσερα μέλη τη μπάντας είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά των Flipstar. Αποτίνοντας ένα μικρό φόρο τιμής στα ινδάλματα τους (“Paranoid” των Sabbath, “Bob” των NOFX ) και σαφέστερα με πιο προσεγμένο ήχο από την τελευταία εμφάνιση τους, οι FS είναι μια σταθερά ανερχόμενη δεμένη μονάδα.
Και τώρα είναι “η σειρά” των ΜΥ TURN σύμφωνα με το motto των (κατά 3/4 πλέον) Βολιωτών, που ανοίγουν το set τους με το εναρκτήριο “Photos on the Wall”.
Με ένα LP (“Athens”), ένα demo (“Noble Intentions”),κάποιες αλλαγές σύνθεσης, αρκετά 7-ιντσα και περισσότερες live εμφανίσεις από όσες χωράει ο ανθρώπινος νους, εντός και εκτός της χώρας, οι MT έχουν πετύχει σίγουρα αρκετά μέσα σε μία τριετία.
Έχοντας πλέον νέο κιθαρίστα, το Στέλιο (Alecto, Eternal Hated), οι ΜΤ αποδίδουν το positive energy/old school hardcore τους με απίστευτη ζωντάνια και κινητικότητα επί σκηνής. O αεικίνητος frontman Αποστόλης αφιερώνει (αν δε με απατά η μνήμη μου) το “Do you Care?” στον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα και κλείνουν την εκπληκτική τους εμφάνιση με μια διασκευή στο “Crucified for your sins” των Iron Cross. Η αποψινή ήταν μάλλον από τις καλύτερες ως τώρα εμφανίσεις τους.
Ακολουθούν σύμφωνα με το πρόγραμμα Wish Upon A Star με το a-la Social Distortion/ Against Me/ Socal punk rock τους αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το λιγότερο είναι πιότερο. Οι απλές και κατά τα άλλα αποτελεσματικές συνθέσεις τους προσελκύουν το μεγαλύτερο μέρος του κοινού προς τα κιγκλιδώματα και συχνά-πυκνά το ξεσηκώνουν σε ομαδικά χορωδιακά.
Με δύο LP στο δυναμικό τους (“Sincerity in Every Chord”- 2011 , “Something to Hold Onto”- 2012), ένα support στους Ιρλανδούς θεούς Therapy?, ένα cheesy video clip (“Sleep on it”), κάποια tour εκτός Ελλάδας, κάμποσα singalongs (“Clinic”, “Away”) και αρκετή όρεξη το κουαρτέτο έχει θέσει μια γερή βάση για ανεβάσουν ψηλότερα τον πήχη. To σίγουρο είναι ότι έχουν αρκετό μέλλον ακόμη.
Με μία μικρή καθυστέρηση περί τις 23:55 και μετά από μία επιβλητικότατη εισαγωγή (τι διάολο ήταν αυτό….;;;) ανεβαίνουν στη σκηνή του An Club οι καταιγιστικοί metallers Endsight ανοίγοντας με το “Modern Ruins”. Ο frontman Νίκος πηγαινοέρχεται στη σκηνή σαν ζώο έγκλειστο σε κλουβί προσπαθώντας να ξεσηκώσει το αρκετά αποδυναμωμένο κοινό, λέγοντας (κάπως ατυχώς για την περίσταση) ότι “αν οι Έλληνες δεν στηρίξουν Έλληνες δεν πρόκειται να πάει τίποτα μπροστά”.
Ωστόσο οι Endsight συνεχίζουν ακάθεκτοι με το ισοπεδωτικό ρεπερτόριο τους και κομμάτια, όπως το σχετικά πρόσφατο video τους “Circles of Inferno”. Εναλλασσόμενα riffs που άλλοτε τείνουν στο hardcore και άλλοτε στο ακραίο metal, αποτελούν πρόσφορη μουσική υπόκρουση για headbanging, ώσπου κλείνουν το set με ένα μικρό encore κατόπιν απαιτήσεως του εναπομείναντος κοινού.
Ήταν μία ικανοποιητική βραδιά και σίγουρα οι ωτοασπίδες έβγαλαν τα λεφτά τους. Εύχομαι του χρόνου το DEFCON να προσελκύσει περισσότερο κόσμο και να διατηρήσει το ίδιο επίπεδο.
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
537 
