Sear Bliss, Lloth (19/5/2019) Crow Live Stage

Το 2019 έχει βαλθεί να “κλείσει” πολλά συναυλιακά απωθημένα. Μετά τους Enslaved, που επισκέφθηκαν τη χώρα μας για πρώτη φορά μετά απο 28 χρόνια, ήταν η σειρά των Sear Bliss να ακολουθήσουν, 26 χρόνια μετά την έναρξη της καριέρας τους.

Οι Sear Bliss από την Ουγγαρία, έχουν υπάρξει ένα, καλά κρυμμένο, “διαμάντι” στο χώρο του ατμοσφαρικού black, από το 1993. Διαμάντι μεγάλων διαστάσεων, αλλά δυστυχώς καλά κρυμμένο και υποτιμημένο σχεδόν από την αρχή (με εκείνο το απίστευτο “The Pagan Winter” demo) μέχρι και σήμερα, 8 ολοκληρωμένα (και όλα αξιόλογα) albums μετά. Οι Demons Gate Productions και το Crow Live Stage λοιπόν, φιλοξένησαν αυτό το “διαμάντι”, αποφασίζοντας να μας βγάλουν από την νωχελικότητα της Κυριακής στις 19 Μαίου, με ένα live που περίμενα υπομονετικά για δύο δεκαετίες.

Στις 20.30 βρισκόμουν ήδη έξω από το Crow, μαζί με 10-15 ανθρώπους ακόμα. Χάρηκα πολύ που είδα και 1-2 μπλουζάκια Sear Bliss ανάμεσα σε αυτά τα άτομα, ενώ από την άλλη άκουσα κόσμο να συζητάει πως δεν είχε ακούσει ποτέ του και πως είχε έρθει καθαρά για το support, τους δικούς μας Lloth.

Μετά από την κλασσική πλέον καθυστέρηση 15λεπτου για να ανοίξουν οι πόρτες και χωρίς δυστυχώς να είναι ακόμα τακτοποιημένο στο χώρο το merch των συγκροτημάτων, οι Lloth ανεβαίνουν στην σκηνή στις 21.15, όπου και τα περίπου 100 άτομα που παρακολούθησαν αυτή την συναυλία είχαν ήδη μαζευτεί.

Είχα να τους δω τους ζωντανά ένα χρόνο, από το πολύ επιτυχημένο “Astarte Fest 2018”. Η μπάντα έχει μία δυνατή παρουσία επί σκηνής και το performance της δεν απογοητεύει, παρά τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισαν δύο φορές στα 45 λεπτά του set τους.

Επίσης, αυτή πρέπει να ήταν και η πρώτη τους εμφάνιση με νέο drummer, αλλαγή που έκανε αίσθηση στο rhythm section, μιας που το νέο μέλος χρειάζεται να δέσει καλά με την υπόλοιπη μπάντα για βέλτιστη απόδοση.

Κατά τα άλλα, η πόρωση είναι δεδομένη σε έπη όπως το “Demonized”, “I (Dead Inside)” και το “Archos”, που άνοιξε επιβλητικά το set.

Lloth setlist:

Archos

Born In Sin

Pan

I (Dead Inside)

In The Name Of Love (Sacrifice)

Emptiness

Demonized

Athanati

Αν και είμαι fan των Sear Bliss περίπου 22 χρόνια, δεν είχα δει ποτέ ούτε μισό clip τους από συναυλία, κάτι που λειτούργησε ως ένας ακόμα παράγοντας για μεγαλύτερη αγωνία και λαχτάρα για την πρώτη τους εμφάνιση επί Eλληνικού εδάφους.

Η ώρα ήταν 22.20 και μετά από το ατμοσφαιρικό intro, ο András Nagy και η παρέα του βρίσκονταν επί σκηνής, μοιράζοντας ανατριχίλες με τις πρώτες κιόλας νότες του “Two Worlds Collide”.

Μπορείς να καταλάβεις, να αισθανθείς την μεγάλη μπάντα, τους Μουσικούς με κεφαλαίο “Μ”, από την πρώτη στιγμή που θα πατήσουν στο σανίδι. Όντως, οι Sear Bliss κατάφεραν να μεταμορφώσουν το μικρό stage του Crow σε κάτι διαφορετικό και ο χώρος ξαφνικά έμοιαζε μεγαλύτερος, ο κόσμος περισσότερος, η ατμόσφαιρα άλλαξε και πλέον η κάθε στιγμή ανήκε ολοκληρωτικά στους Ούγγρους.

Ο András, απόλυτα σεβαστικός προς το κοινό, σύστησε την μπάντα και δήλωσε πανευτυχής που βρισκόταν στην Ελλάδα για πρώτη φορά, προσφέροντάς μας δύο τραγούδια από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, το υπέροχο “Letters From The Edge”. Τα “Forbidden Doors” και “Seven Springs” ήταν η καλύτερη επιλογή από το album.

Το δέσιμο της μπάντας επί σκηνής είναι μοναδικό, όπως επίσης και το ατού και σήμα κατατεθέν τους, τα χάλκινα πνευστά. Ο Zoltán Pál με το τρομπόνι του μαγεύει καθώς “οργώνει” το stage από το πρώτο κιόλας τραγούδι. Ο ήχος του venue είναι πολύ καλός και κάθε συνδυασμός ηλεκτρικών και φυσικών οργάνων ακούγεται πεντακάθαρα.

Ταξιδεύοντας ακόμα πιο πίσω στο χρόνο, σχεδόν δύο ολόκληρες δεκαετίες και το φοβερό album “Grand Destiny”, οι Bliss εκτελούν άψογα το “Death In Torment” και συναρπάζουν με το πόσο φρέσκος ακούγεται ο ήχος τους, αλλά και το πως μοιάζει ο χρόνος να μην έχει περάσει από πάνω τους, με την ενέργεια και τη διάθεση που μεταδίδουν απλόχερα. Οι λιγοστοί fans της μπάντας βρίσκονται ήδη μπροστά και “χτυπιούνται δίχως αύριο”, οι υπόλοιποι που είχαν έρθει για τους Lloth ή απλά βρέθηκαν εκεί, έχουν εκτιμήσει ήδη τι εστί Sear Bliss.

Η συγκίνηση ήταν αναπόφευκτη, όταν ο András ανακοίνωσε πως θα γυρίσουμε πίσω 23 χρόνια για να τιμήσουμε το ντεμπούτο “Phantoms”, μέσω του “As The Bliss Is Burning”, όμως για μένα η υπέρτατη στιγμή ήταν η εκτέλεση του “Soulless” από το δεύτερο και ίσως πιο αγαπημένο μου album “The Haunting”, η πιο ατμοσφαιρική τους δουλειά μέχρι σήμερα.

Η μπάντα απογειώνει το κάθε τραγούδι, όσο παλαιό και να είναι, με το ίδιο πάθος που το κάνει εδώ και δυόμιση δεκαετίες. Ο χρόνος κυλά χωρίς να τον νιώθεις και κάπως έτσι, το set φτάνει στο τέλος του με το έπος “Shroud” από το “Letters”. Ο András μας ευχαριστεί εμφανώς συγκινημένος και χωρίς καθυστερήσεις, μας κάνει δώρο ένα encore με το “Blood Serenade” και το “1100 Years Ago”, αφήνοντάς μας με την αίσθηση του λατρεμένου “Phantoms” μιάμιση ώρα μετά από την στιγμή που πάτησαν την σκηνή. Ένας κύκλος αναμονής 25ετίας μόλις έκλεισε ακριβώς όπως ξεκίνησε, με τον (λιγοστό, ξαναλέω) κόσμο να τους αποθεώνει.

Οι Sear Bliss απέδειξαν και ζωντανά στη χώρα μας, αυτό που αποδεικνύουν δισκογραφικά εδώ και 8 albums. Πως είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες και σημαντικότερες μπάντες του μαυρομεταλλικού ήχου και πως είναι άδικο που είναι τόσο υποτιμημένη τόσες δεκαετίες.

Η εμφάνισή τους ήταν αψεγάδιαστη, χωρίς αρνητικά (σίγουρα θα με έκανε λίγο πιο χαρούμενο το “The Pagan Winter” και κάτι από το προτελευταίο “Eternal Recurrence” στο setlist, αλλά τί να πρωτοπρολάβεις μέσα σε 90 λεπτά, 26 χρόνια μετά;). Αντιθέτως, τα μόνα αρνητικά σημεία που εντόπισα στο live αυτό, αφορούν τον κόσμο. Έγκλημα η χαμηλή του προσέλευση για μία τέτοια θρυλική μπάντα (και με τόσο δελεαστική τιμή εισιτηρίου) και ντροπή σε όσους έφυγαν κατά τη διάρκεια του set των Bliss, ακόμα και αν είχαν έρθει για τους Lloth.

Με τέτοια έμπνευση και δύναμη δημιουργίας που έχει ο András και η παρέα του, μακάρι να κυκλοφορούν albums για 26 χρόνια ακόμα και φυσικά, να μας επισκεφθούν ξανά και άμεσα!