Praying Mantis, Reload, HeavenBlack (2/3/2019) The Crow Club

Σαράντα χρόνια ιστορίας κλείνουν φέτος οι Praying Mantis και αυτοί αποφάσισαν την επέτειο αυτή να την γιορτάσουν με μία παγκόσμια περιοδεία μαζί με τους οπαδούς τους. Ευτυχώς για εμάς, οι Βρετανοί ήρθαν και στη χώρα μας στο The Crow Live Stage, για το πρώτο headline show τους στη χώρα μας. Μαζί τους, δύο ανερχόμενα συγκροτήματα από την Ελληνική σκηνή, οι HeavenBlack και οι Reload.

Ακριβώς εννιά και ούτε λεπτό παραπάνω, ξεκίνησαν την εμφάνισή τους οι HeavenBlack. Οι Αθηναίοι είναι μία πενταμελής  hard ‘n’ heavy metal μπάντα, έχουν κυκλοφορήσει ένα EP πέρυσι και αυτή τη στιγμή δουλεύουν πάνω σε νέο υλικό για το επερχόμενο album τους.



Ο λιγοστός κόσμος που τους υποδέχθηκε δεν τους πτόησε και μπήκαν αρκετά δυναμικά με το “Unbound”. Μετά, ο τραγουδιστής Μάριος Κουρούπης ευχαρίστησε τον κόσμο που βρέθηκε νωρίς στο club και είπε ότι είναι τιμή τους που παίζουν μαζί με τους Praying Mantis. Συνέχεια με το “17teen”, αρκετά καλό τραγούδι και με πολύ ωραίο ρεφραίν. Το επόμενο τραγούδι παρουσιάστηκε σαν ένα άγνωστο κομμάτι, μα μόνο άγνωστο δεν ήταν, αφού ήταν το κλασικό “Holy Diver”. Εδώ ο Μάριος έδειξε τις φωνητικές του δυνατότητες (εμφανισιακά μου θύμισε Kiske-φορούσε και μπλουζάκι Helloween) και η εκτέλεση του τραγουδιού ήταν αρκετά ικανοποιητική.



Μετά το τέλος της διασκευής, ο Μάριος ευχαρίστησε τον Αλέξη Μπακογιάννη, drummer των Dreamonition, που έπαιξε στη θέση του κανονικού drummer των HeavenBlack ο οποίος δεν κατάφερε να παρευρεθεί στο live. Το set ολοκληρώθηκε με δύο ακόμα συνθέσεις από το EP τους και τον κόσμο που είχε αυξηθεί σημαντικά να τους καταχειροκροτά! Γενικά οι Αθηναίοι είχαν αρκετά καλή απόδοση, ιδιαίτερα κινητικοί πάνω στη μικρή σκηνή του Crow, με τον Μάριο να παίρνει “άριστα” σαν frontman (μέχρι και παιχνίδι με το κοινό κατάφερε να κάνει στο “Breathing the Fire”) και τους HeavenBlack να δείχνουν ότι έχουν αρκετές δυνατότητες. Αναμένουμε τον πρώτο τους δίσκο!

Heavenblack setlist:
Unbound
17teen
Holy Diver (Dio cover)
Everdream
Breathing the Fire



Περίπου 21.45, ήρθε η ώρα των Λαρισαίων Reload να ανεβούν στη σκηνή. Οι Reload είναι ένα συγκρότημα μελωδικού heavy rock, με επιρροές από κλασσικές hard rock και heavy metal μπάντες και έχουν στο ενεργητικό τους ήδη ένα full length album, το “Hotter Than A Bullet”, με το δεύτερο album να αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2019. Το set τους βασίστηκε κυρίως στον πρώτο δίσκο, ενώ παίξανε και δύο κομμάτια από τον επερχόμενο. Οι Λαρισαίοι πιάσανε πολύ καλή απόδοση, με τον κόσμο που είχε σχεδόν γεμίσει το μαγαζί να είναι ιδιαίτερα θερμός μαζί τους και αυτοί με τη σειρά τους, δώσανε τον καλύτερο εαυτό τους για την διασκέδαση του κοινού, και ας είχαν λίγο άγχος λόγω του ότι ήταν η πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα εδώ και τρία χρόνια. Άγχος, που γρήγορα ξεπεράστηκε μετά το δεύτερο τραγούδι.



Οι Reload πήραν άριστα στον τομέα της διασκέδασης του κόσμου, κάτι που κατάφεραν άνετα, αφού το στυλ της μουσικής τους είναι αρκετά “ανεβαστικό”, αλλά το κυριότερο οι συνθέσεις τους είναι αρκετά δυνατές. Επίσης, τους Reload τους βοήθησε ο πολύ καλός ήχος, ενώ και οι HeavenBlack που προηγήθηκαν δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα σε αυτό τον τομέα. Ο Κώστας Τόκας έχει αρκετά ωραία φωνή, που κολλάει με το ύφος της μπάντας και ειδικά όταν δοκίμαζε να τραγουδήσει υψηλά φωνητικά, είναι αρκετά δυνατός. Τα υπόλοιπα μέλη των Reload ήταν “παιχτικά” άψογοι, με τον Παναγιώτη Ζουβέλο που ήταν η πρώτη του εμφάνιση, να δένει αρμονικά με τους υπόλοιπους. Highlight της εμφάνισής τους, ήταν το φρέσκο “Hard Rock Gods” και τελευταίο τραγούδι της εμφάνισής τους το “Superhero”. Σαρανταπέντε λεπτά κράτησε η εμφάνιση τους και είμαι σίγουρος ότι κέρδισαν το ενδιαφέρον, όσων δεν τους ήξεραν.



Reload setlist:
Give in to the Night
Come Back
A Candle in the Night
Hard Rock Gods
Prince of Steel
Fight
Angel
Superhero



Μόλις με δεκαπέντε λεπτά καθυστέρηση και με το ρολόι να δείχνει έντεκα ακριβώς, τα φώτα σβήνουν και ήρθε η ώρα των Βρετανών θρύλων να βγούν στη σκηνή. Αυτό που ακολούθησε, δύσκολα περιγράφεται, καθώς για την υπόλοιπη μία ώρα και σαράντα λεπτά, οι Praying Mantis μας “πιάσανε κατευθείαν από τον λαιμό”, παρουσιάζοντας παλιές και νέες επιτυχίες, με το setlist να είναι αρκετά καλό.



Ξεκίνημα με το “Captured City”, με τις αντιδράσεις να είναι αρκετά θερμές και καπάκι “Panic in the Streets”, όπου έγινε πανικός και ο τραγουδιστής John ‘Jaycee’ Cuijpers, σαν άλλος Gillan, μιμήθηκε τη μελωδία της κιθάρας. Με το τέλος του τραγουδιού, παίρνει το λόγο ο Tino Troy, λέγοντας καλημέρα στα Ελληνικά, με τον κόσμο να τον διορθώνει με καλησπέρα και τον Tino να ξεσπά σε γέλια και να μας ευχαριστεί για την παρουσία μας. Μετά ήταν σειρά του Chris Troy να μας ευχαριστήσει και να μας πει ότι έχουν περάσει τρία χρόνια από την τελευταία εμφάνισή τους στην Ελλάδα, με κάποιον από το κοινό να τον διορθώνει, ότι έχουν περάσει πέντε χρόνια. Εκεί ο Chris γέλασε και αυτός και είπε ότι θα φροντίσει να μην ξαναργήσουν τόσο πολύ να παίξουν στη χώρα μας.



Στη συνέχεια, παίξανε το “Praying Mantis”, μας χαλαρώσανε λίγο με το “Highway” και είχε έθει η ώρα για το πρώτο τραγούδι από τον περσινό δίσκο “Gravity”, το “Keep It Alive”,  που ζωντανά ακούγεται δύο φορές καλύτερα από ότι στο δίσκο, ενώ μετά ακολούθησε το “Mantis Anthem”. Ύστερα, ο Tino ρώτησε τον κόσμο πόσοι είχαν στην κατοχή τους το “A Cry For The New World”, με τους περισσότερους να απαντάνε καταφατικά και το ομώνυμο παίχτηκε δίνοντας χαρά στους παρευρισκόμενους. Μέχρι στιγμής, οι Βρετανοί ήταν σε απίστευτη κατάσταση και παίζανε με εφηβική ορμή κάνοντας τον κόσμο να παραληρεί. Ο Chris Troy, τιτάνας στο μπάσο έκανε φοβερό δίδυμο με τον Hans In ‘t Zandt, που αρκετές φορές σηκωνόταν όρθιος για να κάνει νόημα στον κόσμο.



Άριστος κιθαρίστας ο Andy Burgess και όσο για τον John ‘Jaycee’ Cuijpers, τί να πει κανείς; Από την πρώτη νότα μέχρι το τέλος της εμφάνισης των Praying Mantis, “γκρέμισε το μαγαζί” με την απίστευτη φωνή του. Ειδική μνεία φυσικά, χρειάζεται ο αρχηγός του συγκροτήματος, η “μορφάρα” Tino Troy. Συνέχεια χαμογελαστός, ανάμεσα στα διαλείμματα των τραγουδιών με μία μπύρα στο χέρι, περήφανος για το συγκρότημά του και χαρούμενος για την αγάπη του κόσμου. Παρόλα τα μικρά προβλήματα που αντιμετώπισε με την κιθάρα του, κατάφερε να μας συνεπάρει με το παίξιμό του.



Ακολούθησαν αρκετές κομματάρες και ειδικά με τα “Time Slipping Away” και “Turn the Tables”, έπεσε πολύ “κοπάνημα”. Κάπου εκεί ο Cuijpers λέει ότι τελείωσαν, με την ατάκα “δεν είμαστε πλέον και πενήντα”, αλλά “το παιχνίδι ήταν στημένο”, οπότε ξαναβγαίνουν με τα “Children of the Earth”, “Simple Man” και γίνεται χαμός! Οι Praying Mantis αποθεώθηκαν από τους οπαδούς, οι οποίοι ζήτησαν ακόμα ένα τραγούδι. Ο Chris Troy, ζήτησε από τον κόσμο να φωνάξει δυνατά για να ξαναέρθουν οι Βρετανοί στην Ελλάδα και να παίξουν περισσότερα τραγούδια, πράγμα που ο κόσμος έκανε και οι headliners ανταπέδωσαν με την κομματάρα “Don’t Believe a Word” των Thin Lizzy και με τον Γιώργο Παπακώστα να ανεβαίνει μαζί τους στη σκηνή. Μετά το πέρας της συναυλίας, μας πληροφόρησαν επίσης, πως θα κάθονταν να υπογράψουν και να συνομιλήσουν με τους οπαδούς τους.



Φοβερή εμφάνιση από τους Praying Mantis, που έδειξαν ότι ακόμα “το έχουν” και στάθηκαν αντάξιοι της ιστορίας τους, όπως και πολλά μπράβο στους Reload και HeavenBlack, που απέδειξαν για άλλη μία φορά, πόσο έχει ανεβεί η Ελληνική σκηνή.

Praying Mantis setlist:
Captured City
Panic in the Streets
Praying Mantis
Highway
Keep It Alive
Mantis Anthem
A Cry for the New World
Turn the Tide (Acoustic)
Ain’t No Love (Acoustic)
Simple Man (Acoustic)
Fight for Your Honour
Letting Go
Dream On
Lovers to the Grave
Time Slipping Away
Turn the Tables
Encore:
Children of the Earth
Simple Man
Don’t Believe a Word (Thin Lizzy cover)

Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη

515

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.