Poem, Allochiria, Stoned Spirit, Stories To Tell (12/01/2019) Stage Club, Λάρισα

Μια ιδιαίτερη σύσταση, που κάλυπτε διαφορετικούς χώρους και εκφράσεις του ευρύτερου σκληρού ήχου, επιστράτευσε η διοργάνωση για το βράδυ του Σαββάτου 12 Ιανουαρίου στο “Stage”, με αιχμή του δόρατος τους αθηναίους progsters, Poem. Η επιλογή αυτή αποδείχτηκε αποδοτική και σοφή, καθώς το κοινό τίμησε με την παρουσία του το γεγονός.

Λίγο μετά τις οκτώμισι, το κουαρτέτο των Stories To Tell είχε πάρει τη θέση του στη σκηνή. Η προσέλευση του κόσμου θα κορυφωνόταν αργότερα, αλλά ήδη αρκετοί τίμησαν τους βολιώτες μουσικούς που είχαν αναλάβει να ανοίξουν λογαριασμό.



Οι Stories To Tell κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Notes” μόλις τον περασμένο Νοέμβριο. Οι ίδιοι προσδιορίζονται σαν progressive hardcore/metalcore, όμως θεωρώ πως μάλλον τους περιορίζει αυτός ο χαρακτηρισμός. Με σύνθεση, δυο κιθάρες, μπάσο και τύμπανα, απέδωσαν μια σειρά από συνθέσεις με ισχυρή post metal ταυτότητα, που εμπλουτιζόταν περιοδικά και με πιο σκληρά στοιχεία.

Εξαιρετικά προβαρισμένοι και συντονισμένοι, άπλωσαν τις μεταβάσεις των τραγουδιών τους κερδίζοντας, όπως φάνηκε, τον κόσμο, παρά τη δυσκολία προσέγγισης που έχουν πάντα οι instrumental συνθέσεις. Με βάση τα mid tempo επιβλητικά κοφτά ριφ, ανοίγονταν και σε πιο ακραίες εκφράσεις με εξαιρετική δουλειά ιδιαίτερα στις κιθάρες.

Όμορφη η ιδέα της εκδοχής του “Theme From Love Story” στο δικό τους “Love Story”, ενώ όταν στα 2-3 τελευταία τραγούδια έδειξαν να απελευθερώνονται και κινητικά, αφήνοντας την σκηνική στατικότητα, ήταν ακόμα καλύτεροι. Όσοι αρέσκονται σε ανάλογα ακούσματα, οφείλουν να τσεκάρουν το “Notes”, η υπόσχεση του οποίου είναι ακόμα πιο φιλόδοξη, αν αναλογιστούμε πως έχουμε να κάνουμε με μια νεαρή μπάντα στο ξεκίνημά της.

Stories To Tell setlist:
1.    Famedigger
2.    Prevail
3.    Burning Pages
4.    Greed
5.    Nameless
6.    Love Story
7.    Dementia
8.    Drop Dead Diva
9.    Unfulfilled Love



Αμέσως μετά, τη σκυτάλη πήραν οι αρτινοί Stoned Spirit. Όπως μαρτυρά το όνομα, με στοιχεία από τα αξιώματα της αντίστοιχης stoner σκηνής, αλλά και αρκετό doom και ψυχεδελικό στοιχείο, και με βαθιά την επίδραση των Black Sabbath της Ozzy-era, παρουσίασαν ζωντανά ολόκληρο το ντεμπούτο τους, που κυκλοφόρησε το 2016, με τίτλο “Spirit Of Zos”.

Με ηχητική κατανομή σχεδόν ιδανική σε μπάσο, τύμπανα και κιθάρα, και μια φωνή σταθερή και με χρώμα, που οι διαθέσεις της πάντρευαν Bon Scott και Ozzy, μόνο να κερδίσουν είχαν. Με δεδομένο το εξαιρετικό υλικό του δίσκου, που ρέει χωρίς να κουράσει, και με μια ζωντανή απόδοση με αυτοπεποίθηση και τις σωστές δυναμικές, δεν είναι περίεργο να βλέπεις τον κιθαρίστα και το ντράμερ να παίζουν τραγουδώντας τους στίχους. Φαίνεται ολοφάνερα η πίστη στο υλικό τους και η ευχαρίστηση να το μεταφέρουν ζωντανά στο κοινό. Με δεδομένη την απήχηση και τη δύναμη που έχει αυτή τη στιγμή ο συγκεκριμένος ήχος στη χώρα μας, οι Stoned Spirit αξίζουν πολύ περισσότερης προσοχής.

Stoned Spirit setlist:
1.    Life
2.    Win
3.    Dare
4.    Finally Harmony
5.    The Sand
6.    Stormy Weather
7.    Titos


 
Το κουιντέτο των Αθηναίων Allochiria ανέλαβε, μετά τις απαραίτητες σκηνικές αλλαγές, να μας μεταφέρει σε άλλα πεδία. Με ένα ΕΡ και δυο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, οι τέσσερις μουσικοί με την ξεχωριστή Irene στο μικρόφωνο, άνοιξαν άμεσα μια πόρτα σε ένα άλλο κανάλι για το κοινό που είχε πυκνώσει αρκετά.

Το post, sludge, doom metal τους, περιέχει εντυπώσεις που θα φέρουν στο μυαλό του ακρατή ονόματα όπως οι Cult Of Luna και οι Neurosis, ενώ οι διαδρομές και οι διαθέσεις στα μακρόσυρτα τραγούδια τους μεταφέρονται από παγωμένα, ambient ξέφωτα απόκοσμης αναμονής σε εκρήξεις απόγνωσης και πικρής οργής. Πιθανά με τον καλύτερο ήχο της βραδιάς, που ανέδειξε ακόμα περισσότερο τον χαρακτήρα των τραγουδιών, κατάφεραν να παρασύρουν το κοινό με μια εμφάνιση ομοιογενή, καθηλωτική και χωρίς εκπτώσεις ιδιαίτερα από την performer/ερμηνεύτρια του γκρουπ.

Δεν δίστασαν να ανοίξουν με ένα νέο τραγούδι τους (έπαιξαν συνολικά δυο καινούρια) ενώ ο υπόλοιπος χρόνος μοιράστηκε  στα “Omonoia” και “Throes”. Συνολικά, μια πραγματικά ξεχωριστή ζωντανή εμπειρία, και πολύ ψηλά ο πήχης σε όλα γύρω από τους Allochiria.



Allochiria setlist:
1.    (Καινούριο τραγούδι)
2.    We Crave What We Lack
3.    K
4.    Archetypal Attractions To Circular Things
5.    Counting Fives
6.    Καινούριο τραγούδι
7.    Denouement



Υπάρχει μια περίεργη παράδοση στη σχέση των Poem με την πόλη, και οι αντιξοότητες που κατά κανόνα τυχαίνουν, έχουν συμπεριλάβει μέχρι και ακραία καιρικά φαινόμενα… Αυτή τη φορά, αυστηρές επαγγελματικές υποχρεώσεις του μπασίστα τους, ανάγκασαν τον εξαιρετικό καλεσμένο τους, Χρήστο Κόλλια να μάθει εξπρές ολόκληρο το τελευταίο άλμπουμ, και να παραταχθούν μαζί του μπροστά μας.

Οι Poem έχουν παλέψει σκληρά για κάθε σκαλί που κέρδισαν τα τελευταία χρόνια, τόσο με σπουδαίες ζωντανές εμφανίσεις, όσο και με εξαιρετικά άλμπουμ. Πολύ συχνά ψηλότερα σε αυθεντικότητα και συναίσθημα σε σύγκριση με αντίστοιχα ξένα ονόματα που απολαμβάνουν ιδιαίτερης αναγνώρισης στη χώρα μας, έκαναν για άλλο ένα βράδυ μια παράσταση δύναμης και συναισθημάτων, υπερβαίνοντας το απρόοπτο πρόβλημα.



Ολόκληρο το σπουδαίο “Unique” αποδόθηκε με τη σειρά, με μια παρέμβαση από το αγαπητό και απαραίτητο πια “Weakness” του “Skein Syndrome”. Χωρίς απόκλιση από τις προσδοκίες της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου, ξεδίπλωσαν το άλμπουμ τιμώντας την αξία του, εκτελεστικά αλλά και με κατάθεση ψυχής, και με έναν Προκοπίου αρκετά ευδιάθετο και ομιλητικό. Αν ψάξει κανείς εξονυχιστικά για ενστάσεις, θα ήθελε ίσως λίγο δυνατότερα τη φωνή και το μπάσο στο συνολικό αποτέλεσμα. Στο φινάλε της εμφάνισης, όλοι ήθελαν περισσότερο αλλά οι ιδιαίτερες συνθήκες δεν το επέτρεψαν.

Poem setlist:
1.    False Morality
2.    My Own Disorder
3.    Four Cornered God
4.    Weakness
5.    Discipline
6.    Euthanasia
7.    Unique
8.    Brightness Of Loss

Φωτογραφίες/Βίντεο: Δημήτρης Ζαμπός

509

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…