Royal Hunt, Soul Cages, New Past (20/4/2018) Kyttaro club

Αυτή η Παρασκευή υπήρξε η αιτία που αρκετοί από εμάς είχαμε την μοναδική αυτή ευκαιρία να γεμίσουμε τις μπαταρίες της ψυχής μας. Το μέσο αποτέλεσε το γνωστό στέκι στην Ηπείρου και Αχαρνών, ενώ ηθικός αυτουργός για τα όσα συνέβησαν η Demons Gate productions, μια νέα παρουσία στο στερέωμα των ελλήνων promoters και από την πλευρά μας τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία!

Ο λόγος για το συναπάντημα στην σκηνή του Κυττάρου, των Royal Hunt που επιστρέφουν δυναμικά φέτος με το “Carved In Stone”, των θεούληδων του ευρωπαϊκού prog metal Soul Cages και των δικών μας New Past που και αυτοί κάνουν τα πρώτα τους ηχηρά βήματα στην σκηνή.

Η χρονική εκτροχίαση στο soundcheck των Δανών προκάλεσε κάποιες δύσπνοιες στην ομαλή εξέλιξη του χρονοδιαγράμματος με αποτέλεσμα όλες η μπάντες να ξεκινήσουν λίγο καθυστερημένα με τους Royal Hunt να εμφανίζονται τελικά γύρω στα μεσάνυχτα.

Ας περάσουμε όμως στην ουσία. Τους New Past δεν τους γνώριζα, μετά το live αυτό και αφού ακολούθησαν μερικές (βιαστικές είναι η αλήθεια) ακροάσεις του cd τους, μπορώ να πω ότι επάξια το λογότυπό τους βρήκε την θέση στην αφίσα της συναυλίας κάτω από τα άλλα δυο, του μεγαθήριου των Royal Hunt και του ειδικού βάρους των Soul Cages (τηρουμένων πάντα των αναλογιών).

Μεστό, πειραματικό προοδευτικό rock με καθαρό ήχο, με λίγο μαγκωμένη σκηνική παρουσία στο σύνολο, αλλά άψογα προβαρισμένοι, άνοιξαν την βραδιά και κέρδισαν τις εντυπώσεις με 6 κομμάτια από το ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε στην εκπνοή του προηγουμένου έτους. Ο ήχος τους περνάει από πολλά λημέρια χωρίς να στέκεται πουθενά για πολύ. Σε σημεία stoner-ίζουν, την επόμενη στιγμή θα σου φέρουν στο μυαλό προ post καταστάσεις με σημεία αναφοράς μπάντες όπως οι Mayfair. 

Προσωπικά βρήκα απόλυτα ταιριαστά στο στυλ και τα φωνητικά του Andreas Denwar, καθώς εκτίμησα και τις φιλότιμες προσπάθειες του να τραβήξει το κοινό στην γκρούβα τους, ειδικά προς το τέλος του σετ. Όσοι ήρθαν λοιπόν από νωρίς στο Κύτταρο είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την ανερχόμενη αυτή μπάντα σε μια πολύ καλή εμφάνιση και αν και στα πρώτα της βήματα εύχομαι να ακολουθήσουν ακόμη πολλά!

New Past setlist:

Persephone / Descending 

State of Falling 

My Only Friend 

Heads or Tails 

Break the Fetters 

Persephone / Ascending

Ποιος θα το έλεγε ότι θα είχαμε ξανά την ευκαιρία να δούμε αυτήν εδώ την μπάντα. Με δεδομένο ότι ο κύκλος των ακροατών τους είναι πολύ περιορισμένος, πως δεν έχουν βγάλει τίποτε μετά το “Moon”, δεν ξέρουμε καν αν θα ακούσουμε ποτέ κάτι καινούργιο, αφού νέο υλικό δεν υπήρξε έκτοτε ούτε καν στα συρτάρια τους, παρόλα αυτά, νάτοι, μπροστά μας και οι 5!

Μια από τις σημαντικότερες μπάντες του ευρωπαικού prog, επίσης και από τις πιο παραγνωρισμένες, έδωσε σε όσους ήξεραν τι να περιμένουν, αλλά και σε όσους δεν τους γνώριζαν, μια ξεχωριστή εμπειρία. Παρά τις ατυχίες τους επί σκηνής, την αμηχανία τους που δεν έλεγε να υποχωρήσει με τίποτα, οι ήχοι που έβγαιναν από τα ηχεία του Κυττάρου μας παρέσυραν μακριά (κάποιους παλιούς φίλους ακόμη μακρύτερα).

Τα 10 κομμάτια του set έφυγαν γρήγορα, σαν σε μια στιγμή. Στην μέση της εμφάνισης είχαν την ατυχία να βγει εκτός η κεφαλή του ενισχυτή του Knut Nitschke (κιθάρα) κι ενώ έπαιζαν το “Moments”. Η απειρία τους στην σκηνή και μάλιστα μπροστά σε τόσο κοινό έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ένταση στην διαχείριση της κατάστασης. Τελικά, μετά από μια μικρή ανάπαυλα κατά την οποία ο Thorsten Staroske (κιθάρα, φωνητικά, πλήκτρα) έσωσε την κατάσταση παίζοντας μια ημι-ακουστική εκτέλεση μέρους του “Impressions” (από το ίδιο άλμπουμ), με τον Ingo Vieten (μπάσο) και Beate Kuhbier (φωνητικά, πλήκτρα) να μπαίνουν γρήγορα στο “κόλπο”, η εμφάνισή τους συνεχίστηκε και μάλιστα έπαιξαν αρκετά πιο πεισμωμένοι από το πρώτο μέρος.

Πιο εκτενή παρουσίαση της επίσκεψης της μπάντας στην Ελλάδα και της μίνι περιοδείας τους (μέρους της) θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε σε ξεχωριστό άρθρο που θα ακολουθήσει.  

Soul Cages setlist:

Soul Cages

Always Meet Twice

The Narrow Path Of Truth

Moon

Moments

Impressions (acoustic)

In Our Hands

The Naked Word

The Curse

Reflections

Falling

My Spiritual Home

Έχοντας δει την προηγούμενη εμφάνιση των Δανών στην χώρα μας (μαζί με τους Psychotic Waltz), νόμιζα πως ήξερα τι περιμένω να δω. Νόμιζα…

Με το μυαλό κολλημένο στην συναισθηματική καταιγίδα που προηγήθηκε με την εμφάνιση των Soul Cages, παρακολουθώ τον DC Cooper και το υπόλοιπο σχήμα να παρουσιάζονται (μεσάνυχτα) μπροστά σε ένα (βαριά) μισογεμάτο Κύτταρο και να δίνουν μια συναυλία που όλοι μας θα θυμόμαστε για πολύ (πολύ) καιρό. 

Φανταστικός ήχος, αψεγάδιαστοι Royal Hunt, απολαυστικός DC Cooper που έδωσε ρεσιτάλ επικοινωνίας με το κοινό (είμαι βέβαιος πως θα υπάρχουν κι εκείνοι που προτιμούν πιο μετρημένες συμπεριφορές), κομματάρες σε ένα setlist που μας ταξίδεψε σε μεγάλη έκταση της μακράς ιστορίας της μπάντας, πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να θα μπορούσε να ζητήσει κανείς και δεν το είχε η εμφάνισή τους. 

Αυτή ήταν η τελευταία στάση της περιοδείας που πραγματοποίησαν για την προώθηση του “Cast In Stone” και το κέφι, καθώς και η ενέργεια έπιανε οροφή. Ο Cooper δεν έκανε καθόλου οικονομία στην φωνή του (κοινώς τα έδωσε όλα), έκλεψε την παράσταση ποικιλοτρόπως, όπως με το να κατεβαίνει στο κοινό και να φωτογραφίζεται ενώ τραγουδά, ή να σκαρφαλώνει στους πυλώνες εκατέρωθεν της σκηνής. Δεν ήταν λίγες φορές που έκανε διάλογο με το κοινό που και αυτό ήταν πολύ εκδηλωτικό (ειδικά σε κομμάτια όπως το “Half Past Loneliness”) και συνετέλεσε φυσικά καταλυτικά στην τελική φορτισμένη ατμόσφαιρα που ζήσαμε όσοι την Παρασκευή ήμασταν παρόντες. 

Από πίσω του ο Andersen, ηγετική φυσιογνωμία, τόσο με την επιβλητική του φυσική εμφάνιση, όσο και με το πληθωρικό ήχο που δημιουργούσε με την συστοιχία των πλήκτρων που τον περιέβαλαν. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως αυτός είναι η κινητήριος δύναμη και ο εγκέφαλος των RH, με μοναδικό χάρισμα να διαλέγει εξαιρετικούς συνεργάτες (ειδικά τραγουδιστές). 

Πραγματικά σε μια τέτοια μπάντα δεν ξέρεις που να στρέψεις την ματιά σου και πώς να είναι αλλιώς όταν στην σκηνή και πλάι στους προαναφερόμενους βρίσκεται ο Jonas Larsen, σαν ένας άλλος Malmsteen, να παίζει τα κιθαριστικά του μέρη με στυλ και να το κάνει να μοιάζει τόσο μα τόσο εύκολο. Όταν πίσω από τα τύμπανα βρίσκεται ένας Andreas Johansson, που σε συνδυασμό με τον “μετρημένο” Andreas Passmark (μπάσο), μας πήραν τα μυαλά!

Σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε από τις σελίδες μας την συνέντευξη που μας παραχώρησε λίγες ώρες πριν από αυτή την εκρηκτική τους εμφάνιση. Με έναν νέο δίσκο δυναμίτη και με μια συναυλιακή εμφάνιση που θα συζητιέται για πολύ καιρό, δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβητήσεις από κανέναν.

Royal Hunt setlist:

Last Goodbye

A Million Ways To Die

Wasted Time

Tearing Down The World

Hard Rain’s Coming

Half Past Loneliness

The Last Soul Alive

Until The Day

Cold City Lights

Martial Arts

Message To God

A Life To Die For

(encore)

Fistful Of Misery

Epilogue

Φωτογραφίες: Demon’s Gate Productions

Βίντεο: Γιάννης Φράγκος

571