Ύστερα από μια εξαιρετική, κατά γενική ομολογία, ντεμπούτο δουλειά να αποτελεί το εχέγγυο για την πορεία των The Road Miles (το “Gold and Shadows” του 2015), δεν κρύβω πως είχα αρκετή αγωνία για τη ζωντανή παρουσίαση το βράδυ του Σαββάτου στο Temple, του νεότευκτου “Ballads for the Wasteland”, από το οποίο δεν είχα ακούσει ούτε λεπτό, προκειμένου να αποτελέσει και την πρώτη μου και ολοκληρωμένη οπτικοακουστική επαφή μου με το νέο τους υλικό.
Με τις πόρτες να ανοίγουν στις 21:00, κατά τις 21:30 που έφτασα στο Γκάζι, το κοινό που είχε συγκεντρωθεί εντός του Temple δεν ήταν αρκετό, αλλά ώρα με την ώρα και ώσπου να βγουν οι Manos Six & The Muddy Devil, ένα τέταρτο πριν τις δέκα δηλαδή, τα πράγματα γίνονταν όλο ένα και καλύτερα.
Το γνωστό σε πολλούς από εμάς δίδυμο των Manos Six (μπάντζο) and the Muddy Devil (Στάμος Αμπάτης – ακουστικό μπάσο), προερχόμενοι από τις τάξεις των Skull & Dawn, ανέβηκαν στην σκηνή για να δηλώσουν την πίστη την πίστη τους σε απόκοσμες δυνάμεις και να παρουσιάσουν μικρές τους ιστορίες που φάνηκαν σαν ωδές στο θάνατο και τον εωσφόρο. Προηχογραφημένα εισαγωγικά εφέ και φωνητικά, η επιβλητική φωνή του Manos 6 να δημιουργεί σε συνδυασμό με το μπάντζο του μια απαράμιλλη dark – americana ατμόσφαιρα. Αποτέλεσαν το ιδανικό opening για να “αβαντάρει” τις rock ιστορίες των The Road Miles που θα ακολουθούσαν.
Ιδιαίτερη αίσθηση έκαναν το εναρκτήριο “Devil Will Take Me Be By The Hand”, φυσικά το “Lucifer” (των Of The Wand And The Moon, με μία πρέπουσα και όμορφη εισαγωγική απαγγελία) και το προσωπικό μου αγαπημένο από Johnny Cash, “Ain’t No Grave”, το οποίο ερμήνευσαν καταπληκτικά και τους ταίριαζε γάντι.
Γύρω στις 22:35 η σκηνή του Temple γέμισε από το 8μελές σχήμα των The Road Miles, που από το πρώτο κιόλας λεπτό μας καθήλωσαν και μας άφησαν με τα σαγόνια κρεμάμενα, αποτυπώνοντας live και με μοναδικό τρόπο τη νέα τους δουλειά “Ballads for the Wasteland”. Dark Rock ιστορίες που στέκονται αυθύπαρκτα αλλά αποτελούν παράλληλα ένα ενιαίο concept, δημιουργούν μια διαδρομή από την Cave εποχή των ‘90s, μέσα από ένα prog – rock πρίσμα σκληρού dark ήχου, που εγκολπώνει τους “God is an Astronaut” στα γυρίσματα και τις γέφυρές τους και τους The Black Angels στις ψυχεδελικές τους πτυχές.
Στην έναρξη με τη αρωγή δύο εξαιρετικών γυναικείων φωνών (Ειρήνη και Άννα) και την απίστευτη σκηνική και ερμηνευτική παρουσία της Αφροδίτης Ταβουλάρη (μια εκπληκτική περσόνα), στα main vocals, τα ηλεκτρισμένα τύμπανα του Αργύρη Πανταζή το σκηνικό φάνταζε βγαλμένο από μια rock δυστοπία βγαλμένη από την άγρια δύση του τηλεοπτικού “Westworld”. Από την άλλη, οι κιθάρες του Mike και του Νόντα, ενίοτε με σκληρά riff και αρμονικά δεμένες μελωδικές γραμμές σε συνδυασμό με τα synthy του Alex, ολοκλήρωναν τη μέθεξη κι άφησαν άπαντες αποσβολωμένους.
Το εναρκτήριο “Where I Was Born, There I Will End” αποτελεί το απόλυτο αμάλγαμα κλιμακούμενου ήχου που καταλήγει σ’ ένα εμπνευσμένο jam, με αρκετές blues πινελιές να το πλαισιώνουν, ενώ το “The Last Western Myth” στην ίδια φιλοσοφία και με περισσότερη ψυχεδέλεια, να μας δίνει ένα πανέμορφο φινάλε που θα μπορούσε κάλλιστα ν’ αποτελεί την εισαγωγή του, με ανεπαίσθητα μουρμουρητά. Το “Third Man”, συγκαταλέγεται, κατά προσωπική μου άποψη, ως ένα από τα πλέον εξαιρετικά δείγματα της νέα τους δουλειάς και αναμφισβήτητα ξεχωρίζει για την απαράμιλλη μπασογραμμή του και τα καταπληκτικά για άλλη μια φορά φωνητικά.
Δε θα μπορούσε βεβαίως να λείπει από τη βραδιά και η εκτέλεση κομματιών από τον προηγούμενο δίσκο, που το κοινό αναγνώρισε, έχοντας κάνει πλέον αισθητή την παρουσία του στο Temple, και η εμβληματική guest εμφάνιση του Αργύρη Δρόκαλου από τους The Mound περί τα μέσα του live, ενώ η εξαιρετική διασκευή του “Red Right hand”, ήρθε όχι τόσο προς επίρρωση των προλεγόμενων μας, αλλά κυρίως ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Εν κατακλείδι, αυτό που εισέπραξα από τη νέα δουλειά των The Road Miles (και την αψεγάδιαστη εμφάνισή τους) είναι ότι πραγματικά έκαναν ένα τεράστιο άλμα από το προηγούμενο, επίσης εξαιρετικό album τους και το πάντρεμα, ήχου, ενορχήστρωσης, φωνητικών και concept είναι σε μια τροχιά, που είναι αναμενόμενο και νομοτελειακό να σπάσει τα εγχώρια πεπραγμένα.
The Road Miles Setlist
1.Where I Was Born, There I Will End
2.The Last Western Myth
3.Filthy Air
4.Ballad for the Wasteland
5.The Third Man
6.600 Miles
7.Wolves
8.William Blake
9.Red Right hand (Nick Cave And The Bad Seeds cover)
10.Crossroads
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
602 
