Οι προσδοκίες μου για την προσέλευση στο συγκεκριμένο live δεν ήταν και πολύ μεγάλες (γεγονός που διαψεύστηκε αργότερα όμως).
Λίγο η κρίση, λίγο το ότι οι δεν είναι δα και το πιο ξακουστό όνομα, με έκαναν να περιμένω λίγο κόσμο. Φτάνοντας στο Fuzz λοιπόν γύρω στις εννιά παρά κάτι, αντίκρισα γύρω στα 150 άτομα, με την πλειονότητα άνω των 35-40, πράγμα απολύτως λογικό, σκεπτόμενος το πότε μεσουράνησε το γκρούπ.
Το support σχήμα, τους Dustbowl, ομολογώ ότι δεν τους ήξερα. Εμφανίστηκαν στην σκηνή γύρω στις 21:15 και απαρτιζόταν από τον θεριακλή, με ένα τσιγάρο διαρκώς στο χέρι τραγουδιστή , την μπασίστρια με την εμφάνιση με το καταπράσινο φόρεμα που έφερνε σε 60’s, 2 κιθάρες, ντράμς, και τον φίλο με το καπέλο και το περίεργο όργανο με τους απόκοσμους ήχους (που μετέπειτα έμαθα ότι λέγεται pedal steel).
Με τον ήχο λίγο μπουκωμένο στην αρχή, ειδικά στα φωνητικά, το οποίο προς τιμή του ηχολήπτη διορθώθηκε άμεσα, φάνηκε από την αρχή ότι αποτέλεσαν καλή επιλογή. Το ύφος τους ροκ μεν, αλλά με αρκετά στοιχεία από Americana και rock n’ roll, ταίριαξε στα αυτιά μου ως πολύ καλό ζέσταμα για το κυρίως θέμα της βραδιάς. Η εμφάνιση τους ήταν καλή, και ο κόσμος έδειξε να τους απολαμβάνει, με το set να ολοκληρώνεται, αν δεν κάνω λάθος μετά από 11 τραγούδια, στις 22:05.
Διαψεύδοντας αυτά που περίμενα περί προσέλευσης, το Fuzz γέμισε. Όχι ασφυκτικά βέβαια, αλλά ακόμη και ο εξώστης είχε αρκετό κόσμο. Ένα κοινό που όπως φάνηκε με την ενθουσιώδη υποδοχή που επεφύλαξε στους Dream Syndicate, αδημονούσε να δει τους επανασυνδεθέντες Καλιφορνέζους.
Όλοι μας έχουμε υπάρξει μάρτυρες κάκιστων live από μουσικούς, ειδικά όταν πρόκειται για παλιά γκρουπ που είναι εμφανές ότι έκαναν reunion για την αρπαχτή μερικών συναυλιών. Ε, αυτή δεν ήταν σε καμία περίπτωση μια τέτοια βραδιά. Ο Wynn και η παρέα του ήρθαν με τρομερή όρεξη και ενέργεια, και όσο πέρναγε η βράδια γινόταν ακόμη καλύτεροι. Ξεκίνησαν στις 22:35, και το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν η πεντακάθαρη φωνή του τραγουδιστή, χωρίς ο χρόνος να έχει αφήσει το παραμικρό σημάδι πάνω της.
Χωρίς πολλά πολλά λόγια πλην μιας καλησπέρας, άφησαν την μουσική να πρωταγωνιστήσει. Ξεκίνημα από τα παλιά, με το Halloween από το αξεπέραστο ντεμπούτο τους “ The Days of Wine and Roses”, να αποτελεί μια μικρή έκπληξη ως εναρκτήριο κομμάτι. Η συνέχεια περιείχε επιλογές από όλη την δισκογραφία τους, με τα τραγούδια από το πρόσφατο album “How did I find myself here?”, να δένουν πολύ αρμονικά με τα πρό είκοσι και πλέον χρόνων παλία τους πονήματα. Ο κόσμος δεν έχανε ευκαιρία να δείξει πόσο απολάμβανε τα επί σκηνής δρώμενα, με ανταπόκριση που σε λίγες συναυλίες συναντάς.
Με το πέρασμα της ώρας, το συγκρότημα ανέβαζε διαρκώς την απόδοση του, και μετά το “Out of my head”, ο Wynn, άρχισε να απευθύνεται στο κοινό, λέγοντας μας πόσο χαρούμενος είναι που μπορεί να λέει ξανά, μετά από τόσο καιρό, ότι οι Dream Syndicate είναι εδώ και ότι είναι ιδιαίτερα χαρούμενος που κλείνουν την ευρωπαϊκή τους περιοδεία στην Αθήνα.
Όπως είχαμε σημειώσει και στο πρόσφατο αφιέρωμα που τους κάναμε (https://rockway.gr/video-tribute/item/18672-the-dream-syndicate) οι μετακινήσεις μεταξύ των μουσικών ειδών και τα τζαμαρίσματα πάντα αποτελούσαν δυνατό σημείο τους, και δεν παρέλειψαν να μας τα παρουσιάσουν, επιδιδόμενοι κάποια στιγμή σε ένα σχεδόν funk ταξιδιάρικό jam, που κατέληξε σε ένα υπέροχο ξέσπασμα που προσωπικά το απόλαυσα πάρα πολύ. Από τις κορυφαίες στιγμές του live ήταν αναμφισβήτητα το “Forest for the trees”, με τον κόσμο να συνοδεύει με θερμότατα χειροκροτήματα τους μουσικούς.
Λίγο πριν τις δώδεκα και εν μέσω πλήρους αποθέωσης το κυρίως set έλαβε τέλος, με τους αναβιωτές του paisley underground να επανεμφανίζονται για ένα encore 3 κομματιών, το οποίο όμως δεν έμελλε να ήταν το μόνο. Μετά από απαίτηση του κόσμου, ξαναβγήκαν για να μας χαρίσουν 2ο encore, κλείνοντας με αυτό τον τρόπο μια εξαιρετική συναυλία. Αν κρίνω από αυτό που είδα το Σαββατόβραδο μου, ένα έχω να πω: κρίμα που τους πήρε τόσο πολύ καιρό για να επανασυνδεθούν και καλώς να ορίσουν και πάλι από τα μέρη μας…
Setlist
Halloween
The circle
80 west
Armed with an empty gun
Like Mary
Out of my head
Filter me without you
Burn
Whatever you please
The medicine show
How did I find myself here (band)
Forest for the trees
That’s what you always say
The days of wine and roses
Encore 1
Glide
The side I’ll never show
Boston
Encore 2
When the curtain falls
Tell me when it’s over
John Coltrane stereo blues
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
510 
