Παρασκευή και έρχεται η ώρα για τη δεύτερη επίσκεψη των Καναδών στην Αθήνα.
Κατά τις 10 φτάνουμε στην Death Disco. Λίγα άτομα στον χώρο, οπότε άνετη πιάνω θέση στα σκαλάκια.
Αφού κάναμε τις γνωστές συναυλιακές συζητήσεις, κι ενώ ο κόσμος έχει αρχίσει ήδη να μαζεύεται, την στιγμή που σκέφτομαι ότι η ώρα έχει περάσει, ανεβαίνουν στην σκηνή οι Elephant Stone.
Ο Rishi αφού μας καλησπερίσει ευδιάθετος, ανακοινώνει ότι οι 40 Steps Under λόγω κάποιου συμβάντος δε θα εμφανιστούν. Έτσι κάπως, κάθεται κι ακούγονται οι πρώτοι ήχοι του σιτάρ.
Σιγά σιγά μπαίνουν αρμονικά και τα υπόλοιπα όργανα, με το “Setting Sun” να είναι από τα πρώτα κομμάτια που ακούγονται και να παίρνουν σειρά τα “Don’t You Know” και “Heavy Moon”.
Μελωδικοί neo psychedelic rock ήχοι συνδυασμένοι άψογα με το σιτάρ, synthesizers, στοιχεία παραδοσιακής ινδικής μουσικής, garage κιθάρες σε κάποια κομμάτια και pop στοιχεία σε κάποια άλλα.
Ωραία δεμένη μπάντα, με τον Rishi να αλλάζει θέσεις, την μία καθισμένος παίζοντας το σιτάρ – την άλλη στιγμή όρθιος, να αναλαμβάνει το μπάσο.
Ψυχεδελικά ξεσπάσματα που σε κάνουν να ταξιδεύεις, με μικρά κενά ανάμεσα στα κομμάτια, για να απευθύνεται στο κοινό, τις περισσότερες φορές σχολιάζοντας αστειευόμενος.
Encore δεν υπήρξε παρά τις προτροπές και με το που κατέβηκαν από την σκηνή ήπιαν την μπίρα τους συζητώντας με τον κόσμο που είχε παραμείνει.
Με την Αθήνα να είναι η τελευταία στάση του tour τους, μας χάρισαν ένα πολύ όμορφο live, σε ένα χώρο που έδεσε ιδανικά με την σκηνική τους παρουσία κι απέδειξαν ότι είναι εδώ να πειραματιστούν και να πάνε τους ήχους τους ένα βήμα παρακάτω.
Θεωρώ ότι είναι από τις μπάντες που live έχουν να σου δώσουν πολλά και πραγματικά ο Rishi καταφέρνει να σε μαγεύσει δένοντας αρμονικά το σιτάρ, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να χαρακτηριστεί αποκλειστικά από αυτό η μουσική τους.
photos: Christina Alossi
524 
