Όποιος με γνωρίζει, ξέρει επίσης και την γκρίνια μου τόσα χρόνια για να έρθει η Chelsea Wolfe στην Αθήνα.
Οι προσευχές εισακούσθηκαν από τη Smoke The Fuzz κι επιτέλους, το Σάββατο παρακολουθήσαμε ζωντανά αυτό το υπέροχο, σκοτεινό πλάσμα, συνεπώς, προετοιμαστείτε για κύματα θαυμασμού και λατρείας.
Πριν προχωρήσω όμως σε αυτό, θα ήθελα κάνω μία στάση στη διοργάνωση, που είχε μεριμνήσει μέχρι λεπτομέρειας, πραγματικά με μεράκι, για να έχουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα από κάθε άποψη. Η Smoke The Fuzz, κάνοντας εξαιρετική δουλειά, έχει κερδίσει την αγάπη και την εκτίμηση του αθηναϊκού κοινού, το οποίο το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.
Πρώτοι στην σκηνή του Academy εμφανίστηκαν οι :Skull & Dawn:, το Americana dark/folk country σχήμα της Αθήνας που σύντομα θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο ολοκληρωμένο του πόνημα. Με τον “The Harvest” λοιπόν στα σκαριά, φρόντισαν να παρουσιάσουν ένα ικανοποιητικότατο δείγμα της επερχόμενης κυκλοφορίας τους, χωρίς να παραλείψουν αναφορές και στο ντεμπούτο τους, “Zombie Horses”. Μέσα σε μισή ώρα μας ταξίδεψαν στις μεθυστικές ατμόσφαιρες της Νοτίου Αμερικής και κέρδισαν την ανταπόκριση όσων βρεθήκαμε εκεί από νωρίς.
Και ναι, ήρθε η ώρα, το απόκοσμο αυτό πλάσμα, η σκοτεινή ιέρεια των δαιμόνων μας, Chelsea Wolfe, να εμφανιστεί και να μας παρασύρει σε αυτή την ιεροτελεστεία. Ξεκινώντας από το αγαπημένο Feral Love του “Pain Is Beauty”, ήδη ήρθαν οι πρώτες ανατριχίλες.
Ακόμα κι η κινησιολογία της, αργή, σκοτεινή, σε κάνει να αισθάνεσαι πως συνεχώς ακροβατεί ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτόν που έχει μέσα στο κεφάλι της. Η συνέχεια ήρθε με το εξαιρετικό Carrion Flowers και το Dragged Out από την τελευταία δουλειά της, “Αbyss”, η οποία κατέλαβε και το μεγαλύτερο μέρος της setlist, ενώ απουσίασε το “The Grime And The Glow”.
Η παρουσία της στην σκηνή δεν είχε το κλασικό αποτέλεσμα ενός οποιουδήποτε live. Ήταν περισσότερο τελετουργία που σε απορροφά, σε αφήνει να κοιτάς εκστατικός.
Πραγματώνοντας τον τίτλο του “Pain Is Beauty”, η μουσική της, η φωνή της, άλλοτε έρχεται σαν χάδι και άλλοτε σε στέλνει στην πιο σκοτεινή γωνία της αβύσσου, φέρνοντας τον ακροατή σε επαφή με την ομορφιά που προκύπτει μέσα από τον πόνο, για carrion flowers που ανθίζουν και για άλλα broken things.
Το πρώτο μέρος του set ολοκληρώθηκε με το Pale On Pale, που ήλπιζα τόσο πολύ να παίξει, ενώ για το encore τα House Of Metal και Survive, με την Chelsea να πέφτει στα γόνατα μπροστά στη σκηνή και να βάζει το πρόσωπο πάνω στην κιθάρα, που δεν μπορούσες να δεις αν παίζει με τα δόντια ή αν απλώς ουρλιάζει πάνω στην κιθάρα της. Ελάχιστα ομιλητική, δε νομίζω άλλωστε πως θα ταίριαζε και με το όλο της παρουσίας της, μας χάρισε μία ώρα και κάτι, συγκινήσεων.
Αν μπορεί να πει κάτι κανείς γι’ αυτό το live είναι ότι σίγουρα αντέχαμε λίγη ακόμα Chelsea, αλλά σε κάθε περίπτωση, ουκ εν τω πολλώ το ευ, συνεπώς δηλώνω απερίφραστα ευτυχής που βρέθηκα εκεί και παρακολούθησα αυτό το live και όπως είπα και την ώρα που έφευγα από το venue (σε κατάσταση σοκ και δέους),
Kissed by the sweet death of her voice
My demons are fed
Chelsea Wolfe setlist
Feral Love
Carrion Flowers
Dragged Out
The Culling
We Hit A Wall
After The Fall
Simple Death
Iron Moon
Static Ηum
Pale On Pale
House Of Metal
Survive
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
615 
