Hammerfall, Elvenking (13/12/15) Fuzz club

Παρά την πολύ επιτυχημένη τους πορεία όλα αυτά τα χρόνια που περιελάμβανε αμέτρητες περιοδείες, οι Σουηδοί αναστηλωτές του ευρωπαϊκού power metal είχαν να επισκεφθούν την Ελλάδα 18 ολόκληρα χρόνια.

Λίγο πριν ξεκινήσουν να ηχογραφούν το δέκατο στούντιο άλμπουμ τους, τερμάτισαν το ταξίδι τους στην χώρα μας σε μια μοναδική εμφάνιση στο Fuzz.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Ιταλοί pagan – folk – power metallers, Elvenking. Παρά το νεαρό της ηλικίας των μελών της, η μπάντα έχει ήδη στο ενεργητικό της 8 άλμπουμ, ενώ νωρίτερα στη χρονιά που αφήνουμε πίσω, κυκλοφόρησαν κι ένα live δίσκο. Ανακατεύουν τον ήχο των Skyclad με αυτό των Cruachan με έναν υπέρμετρα “εύθυμο” (στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον) τρόπο, ενώ τα φωνητικά τους είναι πολύ κοντά στον ορισμό του αδιάφορου.

Τα τεχνικά προβλήματα στον ήχο που αντιμετώπισαν στο ξεκίνημα, ξεπεράστηκαν σχετικά  γρήγορα και έδειξαν να κερδίζουν το Fuzz που είχε σχεδόν γεμίσει (με άτομα αρκετά χαμηλού ηλικιακού μέσου όρου). Ξεπεράστηκαν σημαίνει απλά ότι κατάφεραν να ακούγονται όλοι. Το πώς ακούγονταν ήταν άλλο θέμα. Το βιολί σε στάθμες δίπλα στις 2 κιθάρες αποδυνάμωνε αισθητά τον ήχο τους, που σε συνδυασμό με το ύφος των κομματιών τους έδινε ένα αποτέλεσμα pop metal “αισθητικής”.

Όσο κι αν μου φάνηκαν γλυκανάλατοι στην ουσία τους, δεν μπορώ να αμφισβητήσω το ότι κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό με κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό τρόπο, ενώ στις άχρηστες πληροφορίες να αναφέρω πως ο frontman τους, Damna, πρέπει να έκανε την κίνηση να φτιάξει την φράντζα στα μαλλιά του πάνω από 100 φορές (κυριολεκτώ).

Elvenking setlist
The Scythe
I Am The Monster
Runereader
Elvenlegions
Pagan Revolution
Grandier’s Funeral Pyre
The Wanderer
Moonbeam Stone Circle
The DIvided Heart
Neverending Nights
The Loser

Με σεβασμό στην τήρηση του χρονοδιαγράμματος, οι Σουηδοί εμφανίζονται στην σκηνή του Fuzz λίγο μετά τις 10 και ο συναυλιακός χώρος παίρνει φωτιά. Απολαυστικός ήχος, κοινό και μπάντα σε τρομερά κέφια με τους δεύτερους να δείχνουν εμφανώς την ικανοποίησή τους γι’ αυτό. Δεν είναι λίγο να εντυπωσιάζεις (ως κοινό) μια μπάντα με τη συναυλιακή εμπειρία των Hammerfall.

Από εκεί και πέρα η βραδιά εξελίχθηκε σε πανηγύρι (ή όπως θα έλεγε ένας σχολιαστής ποδοσφαιρικού αγώνα, σε γιορτή του heavy metal). Μοιρασμένο setlist στα 9 άλμπουμ τους, με μια μικρή κλίση προς τα πιο πρόσφατα. Το “Any Means Necessary” που έπαιξαν δεύτερο έκανε τον Joacim Cans να χωνέψει τις αρχικές εντυπώσεις και να το πάρει απόφαση πως είχε στο πλευρό του μια πολυπληθής χορωδία που τραγουδούσε ό,τι κι αν έπαιζαν.

Η υποδοχή ολοκληρώθηκε με το “Renegade” που έπαιξαν καπάκι και το κοινό (από ψηλά που παρακολουθούσα) έδειχνε να κινείται ως μια μάζα, μια δεξιά και αριστερά, μια επάνω κάτω, την άλλη να σπάει σε mosh pit (ακόμη και να στέλνει κόσμο μπροστά στην σκηνή με crowdsurfing). Και αυτό δεν σταμάτησε να διαδραματίζεται καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισης.

Πριν ξεκινήσουν το “Blood Bound” απεύθυναν και τον πρώτο τους χαιρετισμό στο κοινό, φυσικά πάντα δια στόματος Cans και μας παρότρυναν να τραγουδήσουμε και να περάσουμε καλά, κάτι το οποίο ακολούθησαν οι πάντες κάτι παραπάνω από πιστά. Από κάτω ο τόπος σειόταν από την ιαχή Hammerfall και τα χαμόγελα στα πρόσωπα των Σουηδών δεν έλεγαν να σβήσουν.

Η συνέχεια επεφύλασσε το “Heading The Call” με των Cans να είναι σε πολύ καλή φόρμα, τόσο σε ότι αφορά τις φωνητικές του επιδόσεις, αλλά και στην επικοινωνιακή του ικανότητα. Γενικότερα οι Hammerfall εκείνο το βράδυ έπαιξαν με τρόπο που έδειχναν πραγματικά να το διασκεδάζουν και οι ίδιοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ώρα που ήταν να παίξουν το “Let The Hammer Fall” όπου ο Cans το έχασε λίγο σε ένα παιχνίδι που πήγε να κάνει με το κοινό και μέσα σε γέλια παρατάει την προσπάθεια και βάζει τον κόσμο να ουρλιάξει τον τίτλο του κομματιού, ενώ από πίσω του ο πανύψηλος Oscar Dronjak, κιθαρίστας και ιδρυτής της μπάντας, κράδαινε την εκκεντρική του κιθάρα σε σχήμα σφυριού η οποία φωτιζόταν (επίσης εκκεντρικά) με μπλε led.

Οι ξέφρενες καταστάσεις συνεχίστηκαν και στο “Live Life Loud” με το τρίο κιθαριστών και μπασίστα να κάνει (όπως σε όλη τη διάρκεια του live) συγχρονισμένα headbanging και άλλες “χορογραφίες”, ενώ μετά ήρθε η ώρα για τον Joacim να αποχωρήσει για λίγο από την σκηνή και να αφήσει χώρο για το 400 Meter Medley. Ο Pontus Norgren ήταν ο ταπεινός πρωταγωνιστής, όχι μόνο στο medley, αλλά όλης της lead “ύλης” με τον Dronjak να αρκείται σε δυναμικά ρυθμικά και σκηνική παρουσία που σε στιγμές παρέπεμπε σε Manowar καταστάσεις.

“Threshold” και “Last Man Standing” δεν αφήνουν καθόλου περιθώρια για να κάνει η εμφάνιση κοιλιά, αντίθετα πατάνε ακόμη περισσότερο τα γκάζια. Ακολουθεί μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς. Στο “Glory To The Brave” το κοινό ακούραστο, τραγουδάει και συμμετέχει καθολικά κι ακόμη δεν έχουν πάρει το δώρο της μπάντας, που δεν ήταν άλλο από την εκτέλεση του “Child Of The Damned” των Warlord, αμέσως μετά. Το Fuzz στο άκουσμα της εισαγωγής απογειώθηκε δικαιώνοντάς τους για την κίνησή τους.

Το άκρως διασκεδαστικό αυτό live έκλεισε με τον πλέον ιδανικό τρόπο με “Hammerfall”, “Templars Of Steel, “Bushido” και “Hearts On Fire”. Το δε τελευταίο αποτέλεσε υπόδειγμα για το πώς κλείνει μια τέτοια βραδιά, έτσι όπως άρχισε. Το χαρακτηριστικότερο τελικά γνώρισμα σε αυτή τη συναυλία ήταν η σταθερή έκκληση ενέργειας από αρχής μέχρι τέλους. Δεν είχε καλές και κακές στιγμές, αλλά μια καθηλωτική συνοχή. Να ήταν η δίψα των οπαδών από την 18χρονη απουσία; Θα μπορούσε, αλλά όχι μόνο. Κυρίως ήταν η ικανότητα της πεντάδας να δίνει τίμια και διασκεδαστικά live, με πολύ γεμάτο ήχο (ίσως το παραέκαναν με την ένταση) και τόνους ενέργειας και φυσικά αυτό το μαγικό κοινό που είμαι βέβαιος ότι λάτρεψαν οι Hammerfall. Κι αυτά τα γράφει κάποιος που δεν πετάει και την σκούφια του για την μπάντα από την Σουηδία.

Hammerfall setlist
Hector’s Hymn
Any Means Necessary
Renegade
Blood Bound
Heading The Call
Let The Hammer Fall
Live Life Loud
400 Meter Medley
Threshold
Last Man Standing
Glory To The Brave
Child Of The Damned (Warlord cover)
Hammerfall
Templars Of Steel
Bushido
Hearts On Fire

photos: Ανδρέας Πανόπουλος
videos: Γιάννης Φράγκος

433