Με σταθερή επιτέλους σύνθεση και εμφανές δέσιμο, οι Αθηναίοι The Silent Rage ετοιμάζονται να σπάσουν την δισκογραφική σιωπή τους και να διοχετεύσουν την “οργή” και την δημιουργικότητά τους στην πρώτη ολοκληρωμένη ηχογράφηση της μπάντας, η οποία από το 2006 που σχηματίστηκε ως σήμερα έδωσε ένα demo, 2 EP και πολλές ζωντανές εμφανίσεις μέσα από τα οποία πήρε θέση στην καρδιά της heavy/power metal σκηνής.
Το “The Deadliest Scourge” δεν έχει βρει βέβαια ακόμη ολοκληρωτικά το φως προς την τελική κυκλοφορία, αφού η μπάντα βρίσκεται στο στάδιο της τελικής μίξης και φυσικά της εύρεσης εταιρείας διανομής. Με το υλικό να βρίσκεται στο 80% από αυτό που θα ακούσουμε με την επίσημη κυκλοφορία (από πλευράς ήχου), η μπάντα έστειλε κάλεσμα στον ελληνικό ηλεκτρονικό (και μη) τύπο του χώρου ώστε να έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει τη δουλειά της με την προακρόαση του άλμπουμ στις ιδανικές συνθήκες ενός στούντιο, το οποίο ήταν και αυτό στο οποίο έγιναν οι ηχογραφήσεις.
Με τη συντριπτική πλειοψηφία να έχει ανταποκριθεί, το DevasoundZ αποτέλεσε το εν λόγο σημείο συνάντησης. Με το όλο event να θυμίζει σε στήσιμο και οργάνωση επαγγελματίες (με την καλή έννοια) του χώρου, η ακρόαση ξεκίνησε προκαλώντας, τουλάχιστον στον υποφαινόμενο μια απρόσμενα ευχάριστη έκπληξη. Αν ήταν κάτι που σίγουρα πέτυχε αυτό το εγχείρημα ήταν να μου διαλύσει την εικόνα της μπάντας έτσι όπως την είχα στο μυαλό μου μέχρι πριν. Οι συνθέσεις επιτέλους έχουν αναβαθμιστεί τουλάχιστον ένα επίπεδο, η παραγωγή αφήνει πίσω ότι έχουμε ακούσει ως τώρα από την μπάντα, ενώ και στιχουργικά καταφέρνουν να ξεφύγουν από την τετριμμένη θεματολογία, αγγίζοντας σύγχρονα, δύσκολα ενίοτε θέματα.
Η σύνθεση που ηχογράφησε το “The Deadliest Scourge” έχει ως εξής: Νίκος Σιγλίδης (κιθάρα), Steve Venardo (φωνητικά), Σταύρος Τσιλιβάκος (μπάσο), Σταμάτης Κατσαφάδος (τύμπανα) και Κώστας Κρίκος (κιθάρα). Ουσιαστικά ο Σιγλίδης είναι το μοναδικό μέλος από το αρχικό σχήμα εδώ και πολλά χρόνια. Αυτή τη φορά όμως η χημεία δείχνει να λειτουργεί αν και τα προβλήματα δεν λείπουν με τον Τσιλιβάκο να έχει να ανταπεξέλθει παράλληλα και με την στρατιωτική του θητεία. Πάραυτα, ο Κώστας δείχνει να ήταν ο χαμένος “Κρίκος” στον ήχο της μπάντας και το δέσιμό του με τον Σιγλίδη ως κιθαριστικό δίδυμο έγινε εμφανές από την πρώτη κιόλας αυτή (και μοναδική) ακρόαση.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε βέβαια πως χωρίς ικανό frontman δεν πας πουθενά κι ευτυχώς και σε αυτό τον τομέα οι TSR κρατούν δυνατό χαρτί. Χωρίς να με εντυπωσιάσει καθόλου σε εύρος, ο Steve με κέρδισε στην δύναμη και το ύφος. Προσωπικά θα προτιμούσα να έχουν αφήσει τα, έτσι κι αλλιώς παραδοσιακά για τους TSR, “σκληρά” φωνητικά εκτός. Κι ο αδερφός του όμως, o Φώτης Benardo (SiXforNinE, ex-Septic Flesh), μαζί με τον Thanos Jan (Inactive Messiah) πήρε οικογενειακά το όλο ζήτημα κι έκανε πραγματικά πολύ καλή δουλειά φέρνοντας τον ήχο της μπάντας όχι μόνο στο σήμερα, αλλά και πολύ κοντά τηρουμένων των αναλογιών, σε σαφώς ακριβότερες δισκογραφικές παραγωγές.
Πριν γράψω δυο λόγια για τις πρώτες εντυπώσεις που μου άφησε με την μια αυτή ακρόαση το κάθε κομμάτι, να αναφέρω πως δεν παρέλειψαν να συνεργαστούν με guest μουσικούς που σαφώς κάνουν το όλο εγχείρημα πιο ενδιαφέρον. Μερικοί από τους αυτούς είναι οι: Apollo Papathanasio (Spiritual Beggars, ex-Firewind), Yossi Sassi (solo, ex-Orphaned Land), Vladimir Reshetnikov (Arkona, Rossomahaar) και Theofilos Kritikos (Feel), ενώ το εξώφυλλο και το booklet επιμελήθηκε ο Michal Karcz (Metal Church, VNV Nation). Tο λογότυπο και το σύμβολο της μπάντας δημιουργήθηκαν από τον Rainer Kalwitz (Shadow Gallery, Dare, Tad Morose).
Θα κλείσω με μια απόπειρα να περάσω στο πληκτρολόγιο το απαύγασμα αυτής της μιας και μοναδικής ακρόασης στα 3 τέταρτα της ώρας που περίπου διήρκεσε.
01.Signal Of War (intro)
H εισαγωγή, ιδιαίτερα ράθυμο χαλί με έντονα φολκλορικά στοιχεία που κατάφερε με επιτυχία να με αποτραβήξει από το κλίμα του στούντιο και να με βάλει σε mode ακρόασης. Η μουσική είναι του Θεόφιλου Κριτικού.
02.My Race Won’t Last
Η αλλαγή από την κατάσταση της ηρεμίας στην δύναμη, δίνει στο κομμάτι μια εντυπωσιακή έναρξη και το αριστερό πόδι μου αυθόρμητα “τρέχει” στο γρήγορο ρυθμό της μπότας. Γκρουβάτο riff, ρεφρέν καταδικασμένο να σου αποτυπωθεί στη μνήμη και ταχύτητα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά. Στο ρεφρέν ο Steve μου θύμισε λίγο Peavy Wagner (στιγμιαία εντύπωση που δεν αφήνει στο σύνολο του άλμπουμ παρά σε ένα ακόμη κομμάτι).
03.The Deadliest Scourge
Ακόμη πιο επιθετικό riff, κλιμακώνει την επίδειξη δύναμης που εξαπέλυσαν με το προηγούμενο κομμάτι. Εδώ το groove ξεφεύγει με τα κοψίματα στις κιθάρες, ενώ τον χαρακτήρα του ομότιτλου τραγουδιού της δουλειάς θα στιγματίσει τελικά το epic/doom feeling του ρεφρέν.
04.Stormwarrior
Χαρακτηριστική πάλι η riffολογία, maidenικά περάσματα και εναλλαγές από το rhythm section. Μελωδικό και άμεσο ρεφρέν, αλλά και ένα ενδιαφέρον μουσικό χαλί που ξετυλίγεται με έναν συνδυασμό μπότας και κοφτών κιθαριστικών riff που οδηγούν στο πραγματικά αξιόλογο σόλο.
05.Between Harmony & Sorrow
Αυτό είναι το 2ο κομμάτι που έχει ένα “άρωμα” Wagner στα φωνητικά, αλλά και μουσικά παραπέμπει σε περίοδο Rage του “End Of Days”. Σε γενικές γραμμές μου αποτυπώθηκε ως μια από τις αδύναμες στιγμές του άλμπουμ. Περιέχει ένα μικρό σόλο το οποίο όμως είναι και το πιο ενδιαφέρον σημείο του τραγουδιού, ενώ η προσθήκη κάποιων brutal φωνητικών πριν το τέλος δεν βοηθά ιδιαίτερα.
06.Sin Of A Pilgrim
Εδώ τα πράγματα μπήκαν ξανά στο δρόμο τους με την εκρηκτική εισαγωγή, τα καταιγιστικά riff, την εκπληκτική συμμετοχή του Apollo που έδεσε άψογα στο κομμάτι, το οποίο ειδικά στο κύριο κιθαριστικό θέμα θυμίζει Priest εποχής Painkiller (όπως και τα περισσότερα riff που έχουν γράψει τα παιδιά).
07. Leading The Legions
Ιδιαίτερη κιθαριστική εισαγωγή με lead σόλο, σήκωμα της φωνής του Steve στο ρεφρέν και ωραία γεμίσματα από τις κιθάρες αμέσως μετά. Κι εδώ τα ρυθμικά κοπανάνε ανελέητα δημιουργώντας μια από τις πιο αξιόλογες στιγμές του δίσκου.
08.Proselytize The Masses
Αν και ξεκινάει πολλά υποσχόμενο, δεν μου άφησε κάτι στην συνέχεια. Εξαίρεση το σόλο το οποίο είναι από τα πιο ενδιαφέροντα που άκουσα το συγκεκριμένο απόγευμα.
09.The Right To Dream
Ένα σχετικά mid+ tempo κομμάτι με brutal φωνητικά στη γέφυρα, απλό, χωρίς εκπλήξεις με πολύ σύντομο σόλο και ωραία έξοδο με τα ψηλά του Steve.
10.Thoughts Collapse
Ένα κομμάτι με λίγο διαφοροποιημένο χαρακτήρα από την ως τώρα ροή, με το ρεφρέν να παραπέμπει σε πιο nu metal φόρμες, εντύπωση που ενισχύει και η χρήση brutal φωνητικών. Ιδιαίτερα μελωδικές κιθάρες στο σημείο του σόλο.
11.A Piece Of Eden
Ίσως το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι της δουλειάς. Αυτό το τραγούδι θα επέλεγα ως σήμα κατατεθέν των νέων The Silent Rage. Δύναμη και μελωδία, λυρικό ρεφρέν με χρήση τόσο καθαρών όσο και βρώμικων φωνητικών. Κιθάρες που ακολουθούν σε λυρισμό τα φωνητικά και ωραίες ιδέες στη δομή με στεγνές λούπες στα τύμπανα και παύσεις στα υπόλοιπα όργανα.
12.Shadow Spirit
Μια ακουστική ανάσα που η αλήθεια είναι δεν την περίμενα στο άλμπουμ των TSR. Το πρώτο που μου ήρθε φυσικά στο μυαλό ήταν Airged L’amh, ταξιδιάρικα μελωδικό, με χρήση παραδοσιακών οργάνων και με εξαιρετική ατμόσφαιρα, προσωπικά τους δικαιώνω στην επιλογή τους να το συμπεριλάβουν στο tracklist.
13.Inner Scars (bonus track)
Πολύ δυνατή εισαγωγή, στακάτος ρυθμός με συμπαγές riff και ταχύτητα στο ρυθμικό μέρος, γνωστό από το EP τους “Harvester Of Souls”, εδώ όμως του έχουν αλλάξει τα φώτα. Το κομμάτι έχει αποκτήσει όγκο και δύναμη.
724 
