SPACE ELEVATOR: “I”

Μετά το καλό “IΙ” η Steamhammer / SPV αποφάσισε να επανακυκλοφορήσει και το πρώτο album των Space Elevator που έχει τον επίσης ευφάνταστο τίτλο “I”.

Το “I” κυκλοφόρησε πριν τέσσερα χρόνια, αλλά αν το ακούσεις θα νομίσεις ότι μια χρονομηχανή σε ταξίδεψε στα μέσα των 80s, τότε που όλοι άκουγαν με τις ώρες ραδιόφωνο και τα μεγάλα rock συγκροτήματα κυριαρχούσαν στα charts.

 Σε αντίθεση με το “IΙ” που η προσέγγιση είναι πιο rock, στο ντεμπούτο τους έχει δοθεί έμφαση στα πιο pop στοιχεία με τα τραγούδια να είναι πιο εύπεπτα για τον ακροατή. Ο ήχος των Space Elevator είναι μια μίξη Queen, Scorpions, Genesis, Ten Years After και άλλων γνωστών συγκροτημάτων των 80s. Οι συνθέσεις είναι προσεγμένες και σωστά κατανεμημένες ώστε ο δίσκος να μην κουράζει. Η Duchess έχει κάνει σπουδαία δουλεία στα φωνητικά και είναι το μεγάλο ατού της μπάντας, καθώς κυριολεκτικά μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα, με τα solo του κιθαρίστα David Young να κάνουν τη διαφορά όπου χρειάζεται. 

Τα τραγούδια που ξεχώρισα ειναι τo κολλητικό “Elevator” με το ωραίο ρεφραίν, το πολύ καλό “We Αre Τhe Loosers” που θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο δίσκο των Queen , το  “Move On” με το όμορφο solo στο τέλος του τραγουδιού και το “We Can Fly” που βρίσκεται και στο “IΙ”  με λιγο πιο rock μίξη. Επιπρόσθετα σε σχέση με την αρχική έκδοση του “I” υπάρχει και μια καλή διασκευή στο “Dont Believe a Word” των Thin Lizzy.

To ντεμπούτο των Space Elevator μπορεί να μην έχει τη δυναμική του “IΙ”, και σίγουρα θα το προτιμούσα πιο σκληρό από ότι είναι, παρόλα αυτά είναι ένα καλό album και θα αρέσει στους φίλους του μελωδικού rock.

491

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.