AYREON: “The Theater Equation”

Είναι γνωστή και προφανής η τελειομανία του Αrjen Lucassen σε όσους παρακολουθούν τη μουσική του διαδρομή όλα αυτά τα χρόνια.

Μέχρι το αποτέλεσμα της ολοκληρωμένης του έκφρασης υπάρχει αυτό το κυνήγι της λεπτομέρειας, η προσπάθεια να προσεγγιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η αρχική σύλληψη. Σημαντική συνδρομή αποτελούν τα ανάλογα πρόσωπα των μουσικών που ενσαρκώνουν τους αντίστοιχους ρόλους στις περίεργες ιστορίες του και επιλέγονται με προσοχή από τον δημιουργό.

Όλη αυτή η συρραφή εναρμονισμένων λεπτομερειών είναι στο τέλος κι ο βασικός λόγος της δυσκολίας μιας ζωντανής αναπαραγωγής στο σύνολό της. Επειδή όμως “ποτέ μη λες ποτέ”, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου της παρουσίασης ενός συνολικού έργου των Ayreon στην σκηνή. Η ιδέα της αναπαραγωγής του “The Human Equation” γεννήθηκε πριν από δύο χρόνια κι η επίπονη προεργασία συνεχίστηκε σε όλη τη διαδρομή, υπό την επίβλεψη του Joost Van Den Broek, που έπαιξε τον ρόλο του μουσικού διευθυντή όλου του εγχειρήματος, με τις ευλογίες του Lucassen φυσικά.

Το πρωτότυπο έργο του 2004 περιλάμβανε ως συνήθως μια σειρά από σπουδαίες συμμετοχές κι η πρώτη σημαντική δυσκολία ήταν να μπορέσουν να ενσαρκώσουν τους ρόλους τους όλοι αυτοί. Τελικά η αυθεντική σύνθεση του δίσκου ανταποκρίθηκε θετικά εκτός από τους Devin Townsend, Mikael Akerfeldt και… Arjen Anthony Lucassen (γνωστή η άρνησή του σε ζωντανές εμφανίσεις) που αντικαταστάθηκαν από τους Mike Mills, Anneke Van Giersbergen και Jermain “Wudstik” Van Der Bogt.

Στην ιστορία του “The Human Equation”, ο χαρακτήρας “Me”, μετά από ένα μυστηριώδες αυτοκινητιστικό ατύχημα, βρίσκει τον εαυτό του σε κωματώδη κατάσταση στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Όσο ο ίδιος βρίσκεται σε κώμα, το μυαλό του τον παίρνει σε ένα βασανιστικό ταξίδι όπου παγιδεύεται με τις σκέψεις του από το παρελθόν και το παρόν. Διαφορετικά συναισθήματα από την Υπερηφάνεια, το Πάθος, την Αγάπη, τον Λόγο, την Αγωνία, τον Φόβο και την Οργή φτάνουν στην επιφάνεια, καθώς προσπαθεί να ξεπεράσει προσωπικούς του δαίμονες. Αυτά τα συναισθήματα συνεχίζουν να παίζουν κόλπα και γίνονται διαφορετικοί άνθρωποι μέσα στο μυαλό του: κάποιοι τον θέλουν να επιβιώσει, κι άλλοι τον θέλουν να πεθάνει.

Έξω από το μυαλό του, όπου οι γιατροί, οι νοσηλευτές, ο καλύτερος φίλος και η γυναίκα του φαίνεται να τον επισκέπτονται , μια άλλη ιστορία εκτυλίσσεται που υπαινίσσεται μια αποκάλυψη για την αιτία του ατυχήματος του, την ανακάλυψή του ότι η σύζυγος κι ο καλύτερος φίλος είχαν σχέση . Κάθε τραγούδι αντιπροσωπεύει μια άλλη ημέρα του κώματός του, ενώ ανακαλύπτει περισσότερα για τον εαυτό του, όπως ο ίδιος αντανακλά τη ζωή του, που περιλαμβάνει επίσης τα παιδικά του χρόνια με τον βάναυσο πατέρα του και τον εκφοβισμό στο σχολείο.

Η σκηνή που φιλοξενεί την απόδοση της ιστορίας είναι στημένη σε δύο επίπεδα κι η εξέλιξη διαδραματίζεται γύρω από τα βασικά αντικείμενα κλειδιά, το κρεβάτι, το γραφείο και το τρακαρισμένο αυτοκίνητο. Ο Joost van den Broek συντόνισε τους μουσικούς για την εκτέλεση του άλμπουμ μαζί με τον μακροχρόνιο ντράμερ των Ayreon, Ed Warby, τον μπασίστα των Stream Of Passion, Johan Van stratum και την Epic Rock χορωδία.

Οι πρωταγωνιστές, δηλαδή οι τραγουδιστές που ενσαρκώνουν τους ρόλους, έχοντας βιώσει έντονα, με την προϊστορία της ηχογράφησης, τη σημασία των χαρακτήρων, ανταποκρίνονται απόλυτα στην πολυσήμαντη ιδιαιτερότητα μιας θεατρικής παράστασης με τα χαρακτηριστικά της ροκ όπερας. Πέρα λοιπόν από τη φωνητική πληρότητα εμφανίζουν και μια λειτουργική άνεση υποκριτικής, ζωντανεύοντας με λεπτομερείς, ομαλές εναλλαγές και κινήσεις την εξέλιξη της ιστορίας.

Οι παραστάσεις που έλαβαν χώρα στο “Nieuwe Luxor” θέατρο του Rotterdam ήταν αρχικά τρεις με άμεσο “sold out” και τελικά προστέθηκε ακόμα μία. Παρόλα αυτά, πολλοί οπαδοί από διαφορετικά σημεία του πλανήτη ζήτησαν να έχουν την ευκαιρία να δουν την μεταφορά του άλμπουμ έστω με την επίσημη κυκλοφορία ενός DVD. Η παράσταση που παρακολουθούμε είναι αυτή της 20ης Σεπτεμβρίου 2015. Η σκηνοθεσία είναι μάλλον λιτή με έναν πιθανό σεβασμό και συμβιβασμό με την πιθανότητα ενός θεατή από το ακροατήριο, αφήνοντας όποιον δει το DVD να βάλει τον εαυτό του σε ένα άδειο κάθισμα του θεάτρου.

Τα δυνατά χαρτιά του έργου ανταποκρίνονται στις προσδοκίες με τον “Me” La Brie, που συχνά κι όχι άδικα, έχει δεχτεί σκληρές κριτικές για τις ζωντανές του εμφανίσεις, να είναι εξαιρετικός. Το συνολικό εγχείρημα είναι πιθανά πολύ κοντά στον καθρέφτη του δημιουργού Lucassen καταφέρνοντας όμως να μετατρέψει τη σκληρή δουλειά δύο χρόνων σε ένα αβίαστο αποτέλεσμα το οποίο απολαμβάνουν πρώτοι οι συμμετέχοντες. Είναι ζωντανή απόδειξη άλλωστε πως όταν κάτι δεν είναι εξαντλητικά επαναληπτικό και χρησιμοποιημένο ζωντανά ως την ευτέλεια, τους αφήνει κι αυτούς την πολυτέλεια να αναδείξουν ένα πιο φρέσκο και εύστοχο ερμηνευτικό αποτέλεσμα.

Η πλούσια σε υλικό έκδοση περιλαμβάνει εκτός από το διπλό CD και το DVD με ολόκληρη την παράσταση, άλλα 90 περίπου λεπτά bonus κινηματογραφημένου υλικού. Οι ταγμένοι φίλοι του άλμπουμ θα απολαύσουν μια απαιτητική και σύνθετη θεατρική απόδοση με τους περισσότερους από τους πρωταγωνιστές της αρχικής στουντιακής μορφής. Οι υπόλοιποι έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ιστορία του “The Human Equation” με έναν πιο ελκυστικό και εμπλουτισμένο τρόπο.

Οι χαρακτήρες:
James Labrie as Me
Marcela Bovio as Wife
Magnus Ekwall as Pride
Irene Jansen as Passion
Heather Findlay as Love
Eric Clayton as Reason
Devon Graves as Agony

Οι αλλαγές σε σχέση με το στούντιο άλμπουμ:
Anneke van Giersbergen as Fear (originally
Mikael Akerfeldt)
Jermain ‘Wudstik’ van der Bogt as Best Friend
(originally Arjen Lucassen)
Mike Mills as Rage / Father (Originally Devin
Townsend and Mike Baker, respectively)

Οι μουσικοί:
Ed Warby – drums
Johan van Stratum – bass
Marcel Coenen – guitar
Freek Gielen – guitar
Erik van Ittersum – keyboards
Ruben Wijga – keyboards
Jeroen Goossens – flutes and woodwinds
Ben Mathot – violin
Maaike Peterse – cello

498

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…